Ukoliko ste ikada gledali kolibrija kako pije slatki nektar, primijetili ste njegova nevjerovatna krila kojima zamahne i do 80 puta u sekundi, zbog kojih djeluje kao da lebdi u vazduhu. Zapravo, kolibriji su jedine ptice koje mogu da se održe lebdeći, što je jedinstvena karakteristika koja ima skupu energetsku cijenu.
Šta određuje efikasnost ovakvog ponašanja i kakva je ona u poređenju sa letećim mašinama koje su napravili ljudi? To su pitanja na koje su naučnici sa Univerziteta Stanford i Univerziteta Vageningen željeli da odgovore.
Koristeći teoriju dizajna helikoptera i aviona, naučnici su predvidjeli da karakteristike krila kolibrija (odnos između dužine i širine krila) određuju aerodinamičnu efikasnost. Međutim, performanse leta kolibrija su posebno teške za mjerenje, budući da su sile koje generiše premale.
Kako bi to prevazišli, naučnici su koristili odvojena krila muzejskih primjeraka i postavili ih na aparat koji se zove okretač krila, kako bi izmjerili otpor. Tim je potom kombinovao podatke sa onima uzetih od divljih kolibrija, što im je omogućilo da odrede koliko snage moraju kolibrijevi mišići imati da bi održali pticu u lebdećem stanju. Potom su uporedili performanse sa elisama koje su napravili ljudi za mikro helikopter pod imenom Crni stršljen (Black Hornet) kako bi odredili šta je efikasnije.
Naučnici su prijavili nekoliko zanimljivih otkrića. Otkrili su da snaga potrebna za održavanje lebdenja veoma zavisi od karakteristika krila. Tokom zamaha na dolje, krilima koja imaju veći odnos treba mnogo manje snage od onih sa manjim odnosima.
Dok većina kolibrija ima slične rezultate kao helikopter, oni su otkrili vrstu Aninog kolibrija (Calypte anna) koja je efikasnija za 27 odsto.
"To nam pokazuje da ukoliko dizajniramo krila sa istim svojstvima, imaćemo dronove koji će lebdjeti efikasno kao kolibriji, ako ne i efikasnije.", rekao je glavni istraživač Dejvid Lentink.
Galerija
Bonus video:
