Ne želim da vjerujem da se djelovanje premijera Lukšića svodi na ulogu šefa Đukanovićevog kabineta. Njegov odnos prema šefu partije i koalicionom partneru će i opredijeliti format Lukšićeve pojave, ocijenio je bivši šef crnogorske diplomatije Miodrag Lekić.
U intervjuu “Vijestima”, Lekić je rekao da je u politici potrebna doza opreznosti, ali ne po cijenu gubljenja identiteta.
• Kako gledate na sve glasnija razmimoilaženja između Đukanovića s jedne i Marovića i Vujanovića s druge strane?
Vjerujte, ne pratim unutrašnje odnose u vladajućoj partiji, niti smatram da tamo ima suštinski nečeg novog.
Ako se vidljivo izdiferencira neka ličnost koja ne želi da bude dio piramide poslušnih glavnom šefu, već autonomna, javno prepoznatljiva osoba, obratiću pažnju.
Šteta je po crnogorsko društvo i po razvoj demokratije da ni funkcija predsjednika države nije uzdignuta iznad običnog poslušnika partijske linije.
• Iako se povukao iz izvršne vlasti, Đukanović povremenim potezima javnosti pokazuje da i dalje drži sve konce. Kako uopšte gledate na Đukanovića?
Opšti je utisak da on ostaje šef režima koji vuče glavne konce. On ima i vrlo ličnih razloga da to čini, naročito poslije slučaja Sanadera u Hrvatskoj.
To mu, u nekom smislu, omogućava i status šefa najjače partije, a možda jos više vokacija vladajućih partija da se dobrovoljno i inferiorno potčinjavaju vrhovnom autoritetu.
Opšti je utisak da Đukanović ostaje šef režima koji vuče glavne konce
To nije dobro za zemlju, čak i kada se ne bi radilo o tako osporavanoj osobi kao što je Đukanović, za koga se, nažalost, u zemlji, a naročito u inostranstvu, vezuje mafijaški imidž zemlje.
• Kako ocjenjujete premijera Lukšića?
Stvari će ubrzo biti mnogo jasnije. U politici je potrebna doza opreznosti, ali ne po cijenu gubljenja identiteta.
Ponekad je najveći rizik zapravo ne rizikovati. Ova misao možda zvuči filozofski, ali može imati i praktično značenje.
Biće zanimljivo sada pratiti poziciju Lukšića u vezi s pregovorima sa opozicijom izbornom i Zakonu o opštem obrazovanju
Biće zanimljivo sada pratiti poziciju Lukšića u vezi s pregovorima sa opozicijom izbornom i Zakonu o opštem obrazovanju.
Bilo bi poražavajuće da se premijer, inače jakih ustavnih kompetencija, povuče u svojim inicijativama, pred uticajima koalicionog partnera ili predsjednika svoje partije.
Premijer je ostvario nekoliko lijepih međunarodnih prodora, a primjetno je da je predmet osporavanja, pa i neukusnih, od strane koalicionog partnera. To se vidjelo u slučaju rušenja crkve na Svetom Stefanu, povodom aranžmana sa A2A, pa i sada povodom traženja kompromisa oko izbornog zakona.
Opširnije u štampanom izdanju za 22. avgust
Bonus video:
