Vladimir Nikolajevič Moisejev - pravo je ime agenta ruske obavještajne službe GRU, optuženog da je pod imenom Vladimir Popov jedan od organizatora pokušaja terorističkih napada u Podgorici 2016. godine.
To piše u opširnom istraživanju Belingketa i njihovih ruskih partnera iz Insajdera, objavljenog juče.
U tekstu podsjećaju da zbog pokušaja državnog udara u Crnoj Gori, Interpol traga za agentom GRU Eduardom Šišmakovim i Vladimirom Popovim, ali tvrde da su drugooptuženog demaskirali i da to nije njegovo pravo ime.
Popov je, ustanovili su, zapravo Moisejev i takođe je ofcir GRU-a.
Belingket i Insajder otkrivaju da je Moisejev potpukovnik ili pukovnik ruske vojne obavještajne službe i da je rođen 29. juna 1980. godine, istog datuma kao i izmišljeni “Popov”.
Navode da nalazi u tom slučaju otkrivaju ustaljeni način djelovanja GRU u tajnim operacijama, poput korišćenja lažnih imena, što jasno demantuje izjave Kremlja - da je “Popov” nevini ruski turist koji je nepravedno optužen od neprijateljske strane vlade.
Vojni univerzitet
U istraživanju objašnjavaju da je Moisejev rođen je u malom zapadno-sibirskom selu Pivkino, gdje je završio lokalnu seosku školu pre nego što je zbog služenja vojnog roka prešao u Tjumenj. Odmah nakon ili tokom vojne službe, Moisejev se upisao u Tjumenjski institut vojnog inženjeringa, napredni program odakle izlaze vojni inženjere specijalizovani za mnoge poslove - od enkripcije radio-signala do daljinske eksplozije bombe.
Završio je studije sa činom poručnika.
Dodaje se da nije sigurno kada je - tokom studija ili kasnije - Moisejeva regrutovao GRU...
Objašnjava se da je u nekom trenutku između 2005. i 2009. godine preseljen u Moskvu kako bi služio u jedinici Specnaz, u vazdušnom saobraćaju GRU. Ta jedinica je učestvovala u operacijama u Gruziji tokom konflikta Osetije i Gruzije i pretpostavlja se, piše, da je Moisejev bio dodeljen jedinici prije 2008. da bi učestvovao u tim vojnim operacijama.
Navode da je godinu kasnije - 2009. Moisejev dobio novi identitet pod imenom Vladimir Popov i u ruskim bazama postoji podataka sa dva paralelna identiteta.
Novinar i fotograf
Piše da je do 2014. sa porodicom boravio u objektu Specnaza u Moskvi, a da je marta 2015. dobio stan u istoj stambenoj zgradi u kojoj je nekoliko mjeseci ranije stan dobio i Aleksander Miškin, jedan od osumnjičenih Rusa za trovanje bivšeg rukog špijuna Sergej Skripalja i njegove ćerke Julije.
Belingket je ranije objavio i da je Miškin u toj operaciji pod lažnim imenom putovao u Englesku.
“Kao i u slučaju Miškina, stan se registruje na ime Moisejeve supruge... službenik GRU se ne pominje u posjedu nekretnina”.
Pojašnjava se da je pod novim identitetom “Popov” bio zaposlen kao “foto-dopisnik” i “novinar” koji radi za časopis “Morskoye Strakhovanie” i to koristi za putovanja širom Evrope od 2012. do 2016.
Kao novinar tog časopisa, “Popov” je otputovao i u Srbiju oktobra 2016.
Razotkrivanje
U dijelu istraživanja pod nazivom - “Kako smo razotkrili Moisejeva”, piše da su im polazne osonove bile njegovo ime Vladimir Nikolajevič Popov, datum rođenja, fotografije pasoša koje su objavili tužioci Crne Gore i Interpol, njegove tri kolor fotografije koje je objavio na društvenim medijima, kao i snimak srpske policije između Šišmakova i Popova na beogradskom Kalemegdanu.
U tekstu se detaljno objašnjava da su to učinili na osnovu dostupnih podataka nekih ruskih državnih institucija, putem društvenih mreža, fotografija i podataka njegove porodice...
Specijalno državno tužilaštvo na čelu sa Milivojem Katnićem, optužilo je Šišmakova i Popova da su organizatori kriminalne grupe koja je planirala izazivanje haosa na dan parlamentarnih izbora 2016. godine - od nasilnog zauzimanja Skupštine do ubistva tadašnjeg premijera Mila Đukanovića.
Britanski mediji ranije su objavili da je ruske agente, par dana nakon nesupjele misije, iz Beogarda “izvukao” prvi čovjek ruskih obavještajnih službi Nikolaj Petrušev.
Evropom putovao kao novinar
U istraživanju piše da je pokriće za putovanje oktobra 2016. godine u Beograd, Popov obezbijedio preko izdavača časopisa “Marine Insurance” Nikite Minina.
On je za Belingket potvrdio da je časopis poslao Popova na poslovno putovanje u Srbiju, kako bi “prikupio dodatne informacije o temi učešća rječne flote Srbije u Prvom svjetskom ratu”, koju je nazvao “Rijetko istraživana istorijska činjenica koja je probudila interes naših čitalaca”.
On je, međutim, objasnio da to istraživanje nikada nije objavljeno, “zbog komercijalnih razloga”.
“Međutim, prilikom razmatranja dokaza koje je tužilac u Crnoj Gori podnio sudu, Belingket i Insajder pronašli su lični telefon Nikite Minina koji je naveden kao kontaktni broj za rezervaciju hotela u Beogradu drugog pikovnika GRU Eduarda Šišmakova”, piše u tekstu.
Kada su ga istraživači suočili sa tom činjenicom, Minin je rekao da nema objašnjenja kako se njegov broj pojavio na rezervaciji koja je napravljena 29. septembra 2016. godine.
Piše da je insistirao da nikada nije čuo ni o Šišmakovu niti o njegovom pseudonimu Širokovu.
“Nikita Minin kaže da je radio u industriji osiguranja od 1996. godine. Međutim, u javno dostupnim bazama podataka, Belingket je otkrio da je u periodu 2000-2001 služio u Odeljenju za odvojene vazduhoplovne jedinice Specnaza ili vojnoj jedinici 48427 u Moskvi, istoj jedinici u kojoj je Moisejev služio godinama kasnije”.
Umiješani i ruski i američki agenti
Suđenje optuženima za pokušaj “državnog udara” počelo je prije više od godine, a mnogi ga karakterišu istorijskim, jer su optužnicom, pored ruskih operativaca, obuhvaćeni i lideri opozicionog bloka Demokratski front - Andrija Mandić i Milan Knežević.
Crna Gora zbog sumnje da je umiješan u taj slučaj potražuje i bivšeg agenta američke kontraobavještajne službe (CIA) Džozefa Asada.
Pred vijećem sutkinje Višeg suda Suzane Mugoše u odsustvu se sudi srpskim državljanima Nemanji Ristiću i Predragu Bogićeviću. Na optuženičkoj klupi su Bratislav Dikić, Mandićev vozač Mihailo Čađenović, kao i Kristina Hristić, Branka Milić, Srboljub Đorđević, Dragan Maksić, Milan Dušić.
U optužnici, između ostalog, piše i da je Šišmakov na sastanku sa svjedokom saradnikom Aleksandrom Sinđelićem, tražio da pronađe osobu koja će ubiti tadašnjeg predsjednika Vlade Mila Đukanovića.
Bonus video:
