Luđak je vječno dijete”, naslov je nove knjige Boža Koprivice, vjerovatno najosobenijeg esejiste na aktuelnoj književnoj sceni regiona.
Podnaslov “Partizanski eseji” je višeznačan - pokriva značeje od partizana iz NOB-a, i književnih djela koja su nastala u tom ozračju, preko kluba Partizan koji je, kao što je poznato, velika ljubav autora, do jedne metodološke impresije - Koprivica nerijetko i sam postaje književni partizan u borbi za jasniju sliku aktuelne ili (nešto) starije književnosti na ovim prostorima.
Knjigu otvara majstorski napisan esej “Život i smrt izgovaram s fusnotom”, posvećen Danilu Kišu, a Kiš je “prisutan” i u mnogim drugim esejima knjige. Tu je i izuzetan esej o Mihailu Laliću, ubjedljiv i u mnogo čemu nov zahvat u srž Lailićevog proznog svijeta, ali i zapisi o fudbalskom klubu Partizan i nekim od njegovih majstora. Kod Boža se svi ti impulsi - književni, fudbalski, majstorski, spajaju u jedinstveno tkanje osobene proze koja nadilazi esej kao formu. Na koncu, sve se u Božovoj knjizi, ukazuje kao jedan lični (totalni, kao Krojfov fudbal) roman: priča o piscima, gradovima, odrastanju...
Skaske o Majstorima koji život čine podnošljivijim. Naslovni esej “Luđak je vječno dijete” posvećen je proznom svijetu Mirka Kovača, odnosno njegovom izuzetnom kratkom romanu Životopis Malvine Trifković. Pored ovog uzbudljivog uranjanja u Kovačev svijet, sačekaće vas esej o sovjetskom fudbaleru Eduardu Streljcovu, ispričan kao u nekoj od Kišovih knjiga. I sve tako, kao slagalica čiji se smisao, konačna slika, moćno ukazuje u onom trenu kada zaklopite korice ove knjige.
Knjiga donosi i nekoliko intervjua sa autorom, ali i oštrih polemičkih tekstova. Neke od tekstova objavljenih u knjizi čitaoci Arta su mogli čitati u subotnjem dodatku “Vijesti”.
Autobiografski zapis na kraju knjige (Biografija ili Noć, ulica, lopta), takođe je književna bravura u Koprivičinom stilu, u cijeloj ex yu književnosti možda nalik jedino na onaj sjajni Kišov autobiografski zapis Izvod iz knjige rođenih, objavljen uz “Enciklopediju mrtvih”.
“Živim u Beogradu, imam dvije kćeri Ivu i Jovanu, i navijam... i navijaću za 'Partizan': Što to huči Sutjeska... ili Konjuh planinom...crvena od krvi proletera... ili Marjane, Marjane ča ili ća barjak ne vije... ili Trinaestog bješe jula na ustanak da se pođe... ili sred pušaka bajoneta straže oko nas... tiho kreće naša četa... ili al nikad neće Kadinjača... ili kad Slavonci pođoše sa Papuka gore i odoše u Bosnu tamo da se bore... Bolan mi leži Mile pop Jordano(v)... ili divizija Savina bije ljuti boj... ili nek ili jer za narod srce bije njihovih sinova...”
Knjiga “Luđak je vječno dijete” sadrži dvadesetčetiri eseja.
Izdavač je podgorička “Sibila” u biblioteci karverovskog imena “Katedrala”, a u sklopu aktuelnog književnog festivala koji organizuje podgorička knjižara Karver. Urednik izdanja je Varja Đukić, grafički urednik Ana Matić.
Izdanje je podržalo i Ministarstvo kulture.
Bonus video:
