U londonskoj Nacionalnoj galeriji otvara se izložba posvećena jednoj od najneobičnijih i najmučnijih epizoda u istoriji ove ugledne institucije, kada je 1856. godine bila zakonom prisiljena da proda slike koje su naslikali njemački umjetnici.
Slike je za fond Nacionalne galerije 1854. kupio tadašnji britanski ministar finansija Vilijam Gladston. Kako se u to vrijeme njemačka umjetnost smatrala “ružnom” i inferiornijom u odnosu na onu u Italiji, akvizicija 64 slike njemačkih renesansnih slikara iz XV i XVI vijeka izazvala je u Velikoj Britaniji pravi skandal. Tadašnji direktor Galerije Čarls Istlejk neka je djela ocijenio “odbojnim”, dok ih je jedan list nazvao “zastrašujućim”.
Član britanskog parlamenta čitavu je transakciju opisao kao “najgoru u istoriji”. Upravnici galerije zbog toga su ubrzo odlučili da bi najbolje bilo da se riješe te “neprihvatljive” imovine. To je rezultiralo usvajanjem zakona kojim se dopušta odricanje od stečene imovine i 37 slika je prodato.
“To je bio prvi i jedini put da je usvojen zakon koji propisuje da se galerija mora 'riješiti viška' njemačkih slika”, rekla je jedna od kustoskinja izložbe Susan Fojster.
Nova izložba pod nazivom “Neobična ljepota: majstori njemačke renesanse” bavi se novim pogledom na ta djela i nastoji da ponudi uvid u to na koji su se način radovi njemačkih renesansnih umjetnika percepirali u ono vrijeme, te kako ih doživljavaju danas. Izložbom su obuhvaćena djela nekih od najpoznatijih umjetnika tog razdoblja, među kojima su Hans Holbajn Mlađi, Albreht Direr i Luka Kranah Stariji.
Jedan od ciljeva izložbe, otvorene do 11. maja, je da analizira zašto je njemačka umetnost izazivala takve reakcije. Posjetioci se prije izlaska pozivaju da daju svoje mišljenje o tome šta čini neko umjetničko djelo lijepim, može li umjetnost biti istovremeno inventivna i prirodna, te jesu li ljepota i ekspresija nekompatibilne.
Bonus video:
