Čitajući izvanredan istraživački tekst Predraga Nikolića (Monitor), shvatio sam da je taj njegov tekst bolji od skoro svih scenarija po kojima se snimaju ili su snimljeni filmovi u Crnoj Gori u posljednje vrijeme. Najviše je nesnimljenih, a ekipa koja je dobila novac od Ministarstva kulture, samo ćuti. Da vaskrsnu Falkone i Borselino i naprave tim, ne bi se snašli u našoj kinematografiji, koja je toliko neorganizovana, da prevazilazi granice i prerasta u organizovanost, jer novac se sipa, a pare nestaju. Dobro se zna, da je razlika između kriminala i mafije u organizovanosti, jednima je važan samo novac, a drugima moć. Naše filmadžije su izgleda mađioničari, prodaju filmsku maglu uspješno. Vješti su da učine da ispari novac dobijen na konkursu i da ih niko ne kontroliše što uradiše sa tim novcem. Kad ih novinari pitaju zašto nisu završili film i gdje je novac, oni grme na sve, na kulturu, geopolitiku, kolege, novinare, ljuti su i neshvaćeni u trošenju novca.
Ovoj farsi oko raspodjele sredstava i nesmimljenih filmova najviše odgovara ime filma o kom nema još uvijek podataka da li je uopšte počeo da se snima. „Đavolja posla“, tako se može nazvati i ova afera. Podnaslov raspodjele novca može se nazvati po drugom filmu koji nije snimljen a takođe je dobio novac: „Slučajevi pravde - dvostruka igra“. Svaki segment farse ima odgovarajući naslov u nesnimljenom filmu.
Ima nečeg proročkog u ovoj raspodjeli novca, kao da je Ministrarstvo kulture toliko pronicljivo, pa su dali novac filmadžijama da bi se oni primirili, da bi proćerdali taj silni novac i da ne snime ništa. Jer, ako vidimo kakve filmove smo dobili od naših filmadžija u poslednje vrijeme, i ako vidimo makar jednu epizodu serije Dojč kafe, doživjećemo transfer blama. Vidjećemo čak i talentovane zarobljene glumce u uloge koje im ne odgovaraju. Dojč kafe treba da postoji jer je to prava slika naše kinematografije i opšteg stanja, jednom riječju, propast.
Zato se i treba plašiti tih nesnimljenih filmova od kojih su ostali samo naslovi.
Bonus video:
