Zabolje me obelisk za velikog vojvodu Mirka, gospodo iz gradskih vlasti, odričem se svakog poštovanja prema podizanju deset metara visokog falusoida koji ste planirali za Trg Republike, jer mislim da grad koji pluta na govnima ima prečih briga.
Ovaj grad nema riješenu kanalizacijsku mrežu, pet hiljada godina nakon izuma kamenog odvodnog sistema na ostrvu Orkni u Škotskoj gdje su neolitske nastambe znale šta će sa izmetom. Današnja Podgorica ima oko trideset hiljada kuća koje nisu priključene na mrežu, pa se ona grozna tvar taloži u septičkim jamama i sliva nepoznatim hodnicima od kojih strepi ekolog i prvi komšija.
Ne želim da kvarim istorijski zanos koji pumpate uoči godine izbora i desete obljetnice referenduma, razumijem, eviva, ali podsjećam da prosječno čovjek snese 128 grama dnevno, što na godišnjem nivou nije malo, tako da smo od referenduma van kanalizacione mreže u glavnom gradu proizveli cca 500.000 tona opasne materije koja se sjedinila sa rodnom grudom, slavljenom spomenicima i sjećanjem na velike junake.
A jedini kolektor u Podgorici priča je za sebe, tako mi svih vojvoda, smrdi kao Cloaca Maxima što ju je car Avgust zatvorio jer Rimljani više nisu mogli da trpe bazd! Ali Podgoričani mogu da trpe, i treba da trpe bazd, pošto dozvoljavaju da jadnici iz lokalne vlade spomenike vojvodama od prije stopedeset godina prodaju kao politiku i kulturu, dok drže grad u rangu kasabe sa viškom fekalnog mulja.
Ako mislite da ćete štancovanjem obeliska by Pavle Pejović uspjeti da utjerate nekome poštovanje prama vašoj obogaljenoj janjičarskoj viziji nekakve istorijske Crne Gore, ne zanosite se. Ili bolje da se ne zanosim ja - jebe se vama, drugovi, za Crnu Goru i hoće li je ko voljeti ili silovati, vi dižete spomenike samo da se ne govori kako ovaj grad ima desetine hiljada ljudi koji kake u neizvjesno; da je ovo grad koji proizvodi otrovni materijal koji lokalna vlast ne kontroliše, već sila gravitacije i zakoni sliva ustrojeni cijevima još u Mesopotamiji.
Može li nekome da uđe u glavu da je kasno, da ta vrsta prdnjave crnogorsko-srpsko-plemensko-balkanskom istorijom krvavih brkatih muškaraca donosi jad, čemer, bijedu, ali i pune džepove šaci lopova koji su pronašli bolide da se dvadeset godina nakon klanice SFRJ opet lože na identitetsku boraniju iz doba romantizma.
Dresovi su već obučeni, za sezonu 2015/16. sprema se jedan referendumski rimejk, izbori nad izborima, biti ili ne biti za jednu kastu. Naredna godina biće vrhunac ludila društva koje je nedoraslo ideji demokratskog upravljanja glasovima i organskim otpadom. Otvaraće se spomenici.
Zato se spremi, crnogorska analna subordinacijo svih vjera i nacija da budeš sodomizovana deset metara dugim kalamusom, spomenikom veličanstvenom vojvodi Mirku koji je sve radio odsječno i britko kao samuraj, uvijek misleći na Crnu Goru, njenu čast, slobodu i ostale prerogative državne nezavisnosti.
Budi spremna, Podgorice, da spomenik velikom vojvodi postane simbol prodora u samo jezgro istorije, dok podzemne slojeve zaseravaš bez trunke kajanja - ako jednog dana pogano ispliva na površinu, za utjehu, iz nečisti koja je strašna i da se zamisli ka nebu će prkositi obelisk velikom vojvodi Mirku.
Problem je što narodi koji nisu riješili svoje kanalizaciono pitanje nemaju kapacitet da se pravilno ponesu prema svojoj prošlosti, pa sve čega se dotaknu počne da smrducka. Gradovima koji nemaju makar pola teritorije pokriveno odvodnom mrežom, trebalo bi zabraniti da ulažu u spomenike.
Ako već mora da se gradi, bolje da u centru umjesto velikom vojvodi Mirku, pobjedniku sa Grahovca, podignete spomenik anonimnom junaku koji je izmislio kanalizaciju, ili velikanu evropske kanalizacione mreže ser Vilijamu Lindliju (1808 - 1900), pošto spomenici treba da reflektuju stremljenja jednog društva; da podignete obelisk najamnicima koji su praznili etrurske šance iz kojih je tukao pakleni vonj sumpora, a mogli biste i jedan spomenik onom malom balegaru, simpatičnom fekalnom sizifu među insektima. Ukratko, dižite ih kome god hoćete, ali odjebite više sa našim junacima i deriglavama, završite sa devetnaestim vijekom, Petrovićima, konjima i serdarima koji se mršte, jer ovaj grad je već dovoljno ružan, smrknut i zaostao.
Bonus video:
