Vječiti gubitnički kandidat DF-a za sve funkcije...“ (iz saopštenja DPS-a)
Nema ne, depeesovci suvereno tope staro u novo, povezuju epohe, stilove i fraze, nahijsko i palanačko sa svjetskim i atlantskim. Kad će im konačno biti kraj, uludo je i bezizgledno zanimanje i pitanje, jer kraja im nema. Iz pepela se rađaju vazda u novom ruhu i obličju. Omrknu komunisti - osvanu neoliberali. Pjevajući gromko pjesme sa zapadne obale, uvježbali po zaseocima holivudske poštapalice i refrene. Poštena sirotinja prometenu se jedanak u još poštenije milionere i rentijere. Evropljane sa dna kace, demokrate Avganistance. Psihoanalitičare, obnovitelje istorije i pravopisa.
Uludo, elem, pitanje o kraju nameće se silom tankoćutne formalne logike, usred neomeđene depees svemoći. Ako su katkad malo i nervozni pak sami sebe sokole, kad Obrad-Mišo sroči - pogovora nema. Klikne Mišo „Evropa“ i bude Evropa... Časlav, Rafet, Ranko,... šjedoci i tvrdi jataci. Pobjednička, etno-selo veselo - momčad. Vječita, ako je vjerovati depees investicijama u suguran glas: glasaj za sebe, svoju državnu službu, rentu i protekciju. Premala je i oskudna Crna Gora za njihovu ljubav prema sebi. Prerasli, zahtjevna bogme nova razvojna filosofija. Tu i Migo sa „Evropljanima“ svojim - član do člana, rentijer do profitera - goni sineastu Živka Nikolića iz depees Crne Gore. Ruga im se nenadmašni filmadžija s onog svijeta: prepoznali se. Đekna nije na umoru, podmlađena i obnovljena poručuje da nije pri tome. Upravo je obnarodovala nauk o vječnosti svojoj. I pošteđela nas neizvjesnosti oko ukopa.
Evropa Mišova i Migova
Taman se depeesovci sa trabantima latili posla evropeizacije - aktivisti na terenu provjeravaju falili štogod sigurnim glasačima - kad gle Lekića ’đe tumači i podučava „kao potvrđeni poštovalac konstrukcije Evropske unije o čijoj pregovaračkoj istoriji je predavao na prestižnom evropskom univerzitetu” - što priliči evropskim zvaničnicima. Posve drugi par opanaka. Ipak depees mu spočitava koješta, pa i naivnost i idealizam: ne zna, šta li, da postoje najmanje dvije Evrope. Evropa Miga i Obrada-Miša, Rafeta i ostalih domaćina sa viškom stambenog prostora, širom esdepea i etnifikovanog naciona, zatim jotovana Evropa, Rankova i ministarke prepisivačkih nauka... Milova Evropa, meka za tranzitne poslove, provizije i atlantske integracije.
I nikako na kraju, Evropa koja stiže u pravi čas, taman da spasi moralno i idejno presahlu, obesmišljenu i umornu vlastodržačku klasu. Da se pomognu i podupru integracijama sa željom da ta rabota vječno traje. Ili dok dopliva ona boca sa papirima preko Atlantika, o korupciji u Telekomu. Koja naravno neće stići. Građanska i demokratska Crnu Gora je dozrela da svrgne okoštalu, odnarođenu i korumpiranu vladajuću klasu. Da nije šargarepe, lažne nade i čekanja pomoći Evrope i USA.
Evropa crnogorskih građana
Očigledno je da je Crnoj Gori potrebna svijest da sama stvori Evropu na svom tlu, a ne da očekuje promjene sa strane ili depees proljeće. Inferiornost i čekanje pogoduju arogantnoj i retrogradnoj depees vladavini i cinizmu gostujućih pomagača i investitora. Nije Evropa vazda na visini vlastitih postignutih humanih i civilizacijskih vrijednosti. Ne bi joj bilo prvi put da doživi pad u sumnjive saveze i paktove. Stoga nije suvišno kad Lekić opominje: “Da se Barozo sjeća prethodnih dokumenata o stvarnosti u Crnoj Gori... uočio bi da EU očekuje, kao uostalom i crnogorski građani, konačno konstituisanje pravne države...“. Ovakav stav je izazvao pometnju u depees redovima i bijesan odgovor: „Vječiti gubitnički kandidat DF-a za sve funkcije i nosilac izmišljene profesorske titule, tokom višedecenijskog bavljenja diplomatijom nije savladao ni njene osnovne lekcije...“. Da, da, pogotovo kad je izvjesno da se trenutno Evropa nalazi tamo gdje je Lekić, a ne neki Bebin i Milov kompanjon, makar to bio i bivši evropski komesar Barozo.
Bonus video:
