Ko: Tradicionalni centri destrukcije iz medijskih i drugih krugova
Šta: Neće uspjeti da politički destabilizuju Crnu Goru
Kada: (Podrazumijeva se da je riječ o budućnosti)
Gdje: (Nije jasno gdje se radnja (destabilizacija) dešava, u Crnoj Gori ili van nje, ili i na jednom i na drugom mjestu)
Kako: I po cijenu urušavanja nacionalnih i državnih interesa, ne birajući sredstva u diskreditaciji DPS i njenog predsjednika
Zašto: Nadajući se da je afera Atlas dobar povod da se bez izbora promijeni vlast
Ovako bi, spakovana u sumirajući lid vijesti, izgledala glavna poruka iz saopštenja izdatog poslije sjednice Predsjedništva Demokratske partije socijalista, održane u noći, 1. februara 2019. godine.
U ovoj poruci je izostala jasna identifikacija subjekta radnje. Pisac saopštenja je sigurno mislio na sasvim konkretne ljude, organizacije, medije i novinare, ali ih nije identifikovao. Ostavio je svakome da nagađa ko su ti koji “neće uspjeti da politički destabilizuju Crnu Goru“. Da je konkretizovao optužene ‘destabilizatore’, morao bi da optužbu obrazloži i dokazuje.
Osim što u poruci nemamo jasno identifikovanog subjekta radnje, nemamo ni jasan opis radnje (destabilizacija). Umjesto toga, predočene su moguće posljedice te nejasno opisane radnje, a one su veoma opasne – urušavanje nacionalnih i državnih intresa.
Ton poruke iz saopštenja je prijeteći (“neće uspjeti“) i ona je, u tom smislu, veoma jasna. Ne kaže se, doduše, kako će to biti spriječeno, ali se podrazumijeva da će onaj ko ima moć posegnuti za njom odlučno, imajući u vidu da brani nacionalne i državne inerese.
Pošto je ostalo nejasno ko su “tradicionalni centri destrukcije iz medijskih i drugih krugova“, svakome ko je u bilo kakvom stavu suprotstavljanja Demokratskoj partiji socijalista i njenom shvatanju države i patriotizma može proći jeza kroz kičmu, a svako onaj kome je vladajuća partija na srcu, u koverti ili novčaniku, može biti podstaknut na samoodbrambeno djelovanje protiv ‘destabiliziratora’.
Jezik ove poruke i njeno značenjsko ‘bojevo punjenje’ ne pripadaju demokratskim partijama, niti se uklapaju u diskurs koji Demokratska partija socijalista i njeni uglednici u državnim institucijama koriste kad komuniciraju sa evropskim zvaničnicima.
Govor koji koriste u zvaničnoj komunikaciji sa onima vani od kojih zavisi dio njihovog legitimiteta na domaćem terenu je (da se pomognemo terminima Karla Gustava Junga) govor partijske ‘persone’, a govor iz večernjeg saopštenja je govor partijske ‘sjenke’.
Slavni psihoanalitičar je govorio da je ‘persona’ društveno prilagođeno sopstvo, dio ličnosti koji ispoljavamo pred drugima, maska koju stavljamo u javnosti, a ‘sjenka’ mračni djelovi naše ličnosti koji nam se ne dopadaju i koje pokušavamo sakriti. ‘Sjenka’ se obično pojavi kad popuste kočnice usljed afekta, osjećanja ugroženosti, straha.
Kojim ako ne demokratskim partijama pripadaju jezik i poruka koje smo uočili u citiranom saopštenju? Kada se jezik koristi za bojno klikovanje, u kontekstu koji podrazumijeva arhineprijatelje (tradicionalne) koji ne biraju sredstva i ima ih ko zna sve gdje (jer nijesu precizno identifikovani) onda se korisnik toga jezika samoidentifikuje kao totalitarista prvoga reda, ispod čijeg nosa ne moraju nužno visiti Staljinovi gusti brkovi.
Sklon sam se saglasti sa najužim rukovodstvom Demokratske partije socijalista da neko koga su oni apstrahovali (“tradicionalni centri destrukcije iz medijskih i drugih krugova“) može da ugrozi državu. I tu odmah moram da se ogradim i kažem da može biti ugrožena samo njihova, partijska država, a ne građanska.
Njihova država, u kojoj institucije služe samo članovima vladajuće partije, njenih koalicionih pomagača i klijentelističke boranije, mora biti razorena, da bi ona građanska država, čije će institucije služiti svakome jednako, mogla biti izgrađena.
Bonus video:
