Izložba “2020 godina” umjetnika Mihaila Jovićevića dostupna je od juče u Podgorici u galeriji “Centar” gdje će biti otvorena za posjetioce do 27. juna.
Jovićević za “Vijesti” ističe da su se radovi sami odabrali i prilagodili izložbi i galeriji.
“Radove nijesam birao oni su se sami odabrali. Prema prostoru galerije, oni su manjeg formata. Više od pola radova prvi put izlažem i dobio sam kompliment da nijesu preveseli, što i odgovara naslovu izložbe”, kaže Jovićević.
Jovićević je u svom slikarstvu oduvijek bio zaokupljen sakralnim temama, odnosom čovjeka, Boga, kosmosa i univerzuma, primjećuje istoričarka umjetnosti Milica Bezmarević kustoskinja u Centru savremene umjetnosti Crne Gore.
“Porijeklo takvih njegovih misaonih i likovnih preokupacija može se tražiti u arhetipskim predjelima crnogorskog prostora u kom je ponikao, kao i u ratnim traumama koje je kao dječak preživio u albanskom logoru. Ipak, takvi siloviti utisci ratnog djetinjstva i krševitog pejzaža kojim je vazda bio okružen nijesu izrodili neku stravu ili košmarne vizije stradanja i propadanja, već jedno slikarstvo u načelu posvećeno nečemu pozitivnom i duhovnom, visoko uzvišenom u čovjeku, onome što pripada suštini hrišćanske ideologije, uzdizanju i stremljenju ka božanskoj pravdi i milosti kao jedinom putu spasenja i nade”, zapisala je Bezmarević.
Ona dodaje da je na tom putu stvaranja Jovićević decenijama kontinuirano proučavao sve aspekte hrišćanske religije i njene simbolike, istinski tragajući za njenim smislom i značenjem.
“Tako mu je u slikarstvu postalo blisko sve ono mistično, spiritualno i transcendentalno u odnosu čovjeka i univerzuma. Naziv izložbe ‘2020 godina’, na kojoj su uglavnom zastupljeni radovi nastali u proteklih nekoliko godina, gotovo da ima neki proročanski prizvuk u smislu nekog davnog umjetničkog predskazanja. Sve one velike biblijske teme, predstave svetaca, dominantni hrišćanski simboli poput krsta, ribe, oka i drugih, koji su decenijama bili glavni ikonografski motiv Jovićevićevog slikarstva, sada gotovo da su apstrahovani u jednu cjelinu specifične narativnosti. Dva milenijuma od Hristovog rođenja, kao da predstavljaju novo polazište u Jovićevićevom misaonom i likovnom procesu. Ta zapitanost nad ljudskim duhovnim, intelektualnim i civilizacijskim postignućima, uzdizanjima i stradanjima jeste momenat u kom se propituje sveukupno ljudsko biće, njegova smislenost i postojanje, koja u Jovićevićevom slikarstvu dobija jedinstveni karakter”, ističe Bezmarević, a Jovićević potvrđuje.
“Ovo je 2020. godina od Hristovog rođenja. Takođe, ovu godinu prate najnoviji događaji oko nas koje ne bih nabrajao jer ih svi znamo i osjećamo”, kaže on. Mihailo Jovićević rođen je 1939. godine. Završio je Srednju umjetničku školu u Herceg Novom, Akademiju likovnih umjetnosti i postdiplomske studije u Beogradu. Slikarstvo je studirao kod Mila Milunovića, a konzervaciju kod Milorada Medića.
Bio je profesor u cetinjskoj Gimnaziji, kustos i muzejski savjetnik u ustanovi “Muzeji Cetinje”, profesor na Kulturološkom fakultetu i Fakultetu likovnih umjetnosti na Cetinju. Bio je gostujući profesor na Akademiji likovnih umjetnosti u Trebinju i profesor na Fakultetu vizuelnih umjetnosti Univerzitet Mediteran u Podgorici.
Učestvovao je na brojnim izložbama u zemlji i inostranstvu. Dobitnik je više nagrada među kojima i Trinaestojulske nagrade. Ima status istaknutog kulturnog stvaraoca.
Umjetnik filozof osoben u modernoj umjetnosti Crne Gore
Milica Bezmarević za Mihaila Jovićevića kaže da je umjetnik filozof, a njegovo djelo smatra osobenim u crnogorskoj modernoj umjetnosti, jer je jedinstveno po intelektualnom sadržaju i likovnom izrazu u kojem Jovićević donosi spiritualnu i mističnu atmosferu kroz nagomilane ljudske figure u pokretu i u masi.
“Ono misaono i transcendentalno dobija izraz u skoro apstraktnom jeziku slike, koji tematizuje jedinstvenu energiju metafizičkog prostora gdje je vječito prisutan dualizam dobra i zla. U tom smislu možda najuzbudljivije djeluju poentilistički izvedene predstave koje sugerišu beskrajne kosmičke prostore izuzetnog spiritualnog naboja. Umjetnikova intimna promišljanja o kolektivnom duhovnom nasljeđu civilizacije u vremenu današnjice, vremenu aktuelnih pošasti, migrantskih kriza i svih drugih pojava u godini naglašene hrišćanske simbolike, sublimirana su u slikarstvu visoke duhovne koncentracije koje, poput molitve, nudi utjehu i vjeru u božansko spasenje”, dodaje Bezmarević.
Bonus video:
