Uprkos svojoj surovoj prirodi, tasmanijski đavo izložen je odumiranju vrste kao žrtva opakog facijalnog tumora.
Prvo genetsko ispitivanje ovih torbara mesojeda otkrilo je da i čovjek ima udjela u njihovom laganom nestanku: čovjekovo vjekovno djelovanje dovelo je do gubitka genetske raznolikosti, piše na sajtu Nju Sajntist.
Kada se tumor lica, nazvan “đavolov facijalni tumor” pojavio 1996. godine, počeo je brzo da se širi kroz cijelu vrstu i tako je od te godine broj tasmanijskih đavola (sarkofilus harisii) opao za 60 procenata.
Bolest se prenosi za vrijeme parenja
Bolest se prenosi fizičkim kontaktom, uglavnom preko ujeda za vrijeme parenja. Gotovo uvijek ima smrtonosan ishod, i raširena je po cijeloj Tasmaniji.
Genetska analiza još 175 divljih životinja i sedam muzejskih primjeraka pokazala je da je ova vrsta imala nisku genetsku raznolikost tokom više od stotinu godina.
Bolest se prenosi fizičkim kontaktom
Čovjek ima velikog udjela u ovako teškoj situaciji.
Čovjek kriv za izumiranje đavola
Prvo je ova vrsta nestala nakon što su doseljenici dovodili sa sobom pse dingoe, zatim su ostaci primjeraka tasmanijskog đavola u Tasmaniji istrebljivani kao štetočine.
Đavoli položni bolestima, i to je srž problema
Kako je njihova genetska raznolikost smanjena, ove životinje postale su podložne bolestima, i to je srž problema, kaže Ketrin Belov sa Univerziteta u Sidneju:
“Đavolovi su u suštini imunološki klonovi, tako da se tumor među njima razvija a da pri tom ne dolazi do odgovora imunog sistema”.
Bonus video:
