Politika igra važnu ulogu kad je u pitanju borba protiv organizovanog kriminala u Srbiji i Crnoj Gori, a taj faktor i kreira tu borbu, piše u analizi - Saradnja Crne Gore i Srbije u borbi protiv organizovanog kriminala, na kojoj su radili saradnica na projektima u Institutu alternativa Dragana Jaćimović i Miloš Jovanović, a u okviru regionalnog projekta “Radar organizovanog kriminala na Zapadnom Balkanu”.
Na osnovu dostupnih i komparativnih podataka dviju zemalja, autori su došli do zaključka da se pravosudni organi Crne Gore češće obraćaju srpskim kolegama u vezi sa predmetima vezanim za organizovani kriminal i da u tom aspektu postoji mogućnost da se saradnja između tužilaštava unaprijedi.
Nakon referenduma 2006. godine, bilaterarni sporazumi o saradnji ove dvije zemlje potpisani su 2009. godine, a prvi veliki test primjene bila je međunarodna policijska akcija “Balkanski ratnik” kada je, uprkos potpisanim sporazumima, postojalo određeno nepovjerenje, zbog čega je došlo do propusta u postupanju nadležnih institucija u međunarodnom predmetu šverca preko 2,1 tone kokaina.
Policije Crne Gore i Srbije su u periodu od 2010. do prve polovine 2022. godine sprovele 21 zajedničku akciju u predmetima organizovanog kriminala, a najviše ih je bilo tokom 2020. godine kada je zajednički rađeno u okviru četiri istrage. Policijske organizacije u Podgorici i Beogradu u proteklih 12 godina zajednički su bile uključene u 21 međunarodnu istragu, a najviše ih je bilo tokom 2011. i 2020.
Dragana Jaćimović kazala je “Vijestima” da podaci do kojih su uspjeli da dođu ukazuju na to da policija i tužilaštavo Crne Gore i Srbije sarađuju, ali da je ta saradnja više formalne prirode i uglavnom se odnosi na pravnu pomoć, te da nedostaje suštinska u fazi istraga organizovanog kriminala.
”Iako je prvobitna ideja bila da se analiza fokusira ne samo na statističke podatke o saradnji između institucija Crne Gore i Srbije kada je u pitanju borba protiv organizovanog kriminala, već da obuhvati i konkretne podatke na šta su se razmijenjene zamolice odnosile, odgovori institucija do kojih smo uspjeli da dođemo, kao i nivo javno dostupnih informacija, uticali su na obuhvat analize. Podatke koje posjeduju institucije obje države takođe nije bilo moguće uporediti, budući da zvanični izvještaji institucija ne sadrže istu vrstu informacija, kao i da je izostao zvaničan odgovor, ili je odbijen pristup informacijama, od strane većeg dijela institucija. Saradnja je više formalne prirode i uglavnom se odnosi na pravnu pomoć, te da nedostaje suštinska saradnja u fazi istraga organizovanog kriminala. Ovo može biti posljedica i nepovjerenja, ali i političkih prilika između dvije države. Analiza je pokazala i da formalni preduslovi za saradnju između institucija postoje, ali da to nije uvijek dovoljno za izvršavanje obaveza preuzetih ugovorima, te da zavise od političke volje, pogotovo kada se radi o politički osjetljivim predmetima, pokazuje i slučaj neizručivanja Svetozara Marovića”, navela je Jaćimović.
Praćenje saradnje ove dvije zemlje u ovoj oblasti onemogućile su različite evidencije tužilačkih organizacija i nemogućnost pretraživanja postojećih evidencija po vrsti međunarodne pravne pomoći, odnosno po vrsti krivičnih djela.
”Potrebno je da se zaposleni u tim institucijama više angažuju kako bi saradnja mogla da bude kvalitetnija. Ukoliko do toga ne dođe, nastaviće da važi zaključak da kriminalci iz regiona sarađuju bolje nego što to čine državne institucije. Državni organi Srbije i Crne Gore svakako djeluju protiv organizovanih kriminalnih grupa, ali je zaključak da se podaci ne razmjenjuju u dovoljnoj mjeri i da institucije ne sarađuju u realnom vremenu, što bi moglo da bude posljedica nepovjerenja, ali i političkih prilika između ove dvije države”, piše u preporukama analize.
Autori analize navode da bi trebalo da Srbija i Crna Gora formiraju stalne zajedničke istražne timove - za čije formiranje su već stvoreni zakonski preduslovi - kako bi konstantno radili na suzbijanju i sprečavanju djelovanja organizovanih kriminalnih grupa.
Na osnovu komparativnih podataka oni navode da bi komšijske zemlje trebalo i da unaprijede saradnju u dijelu koji se odnosi na korišćenje mjera tajnog nadzora, odnosno korišćenje prikrivenih isljednika, i da, ukoliko okolnosti operativne istrage to dozvoljavalju, zajednički sprovode kontrolisane isporuke i druge aktivnosti od značaja za istragu u predmetima iz oblasti organizovanog kriminala.
”U odgovoru koji nam je dostavila Uprava policije navodi se da policija Crne Gore, u dijelu koji se odnosi na prikrivene isljednike u kontinuitetu ostvaruje različite oblike saradnje sa partnerskim zemljama regiona, kao i sa drugim državama. Koliko se prikriveni isljednici koriste, odnosno da li su oni razmjenjivani između Srbije i Crne Gore, nismo bili u mogućnosti da utvrdimo jer se radi o visokorizičnim policijskim poslovima, tako da su podaci, čak i oni statistički, obilježeni - oznakom tajnosti.
Po potjernicama koje je srpska policija raspisala zbog djela u vezi sa organizovanim kriminalom, u periodu od 2013. do 25. jula 2022. godine, na teritoriji Crne Gore uhapšene su četiri osobe. Tokom istog perioda, a po potjernicama koje je raspisala policija Crne Gore, uhapšeno je 13 osoba u Srbiji.
”Tokom tog perioda Srbija je Crnoj Gori izručila šest lica u vezi sa djelima organizovanog kriminala, dok je Crna Gore Srbiji izručila tri lica”, piše u analizi.
Marović kao prepreka
Autori analize navode da Srbija treba da postupi po zamolnici Crne Gore i izruči Svetozara Marovića, kako ovaj slučaj ne bi postao prepreka za pružanje međunarodne pravne pomoći u drugim predmetima iz ove oblasti.
”Slučaj Marovića je pokazatelj da se obaveze iz međunarodnih ugovora
ne primjenjuju uvijek, već da to ponekad zavisi i od političke volje. Crna Gora je 2017. raspisala potjernicu za nekadašnjim visokim funkcionerom Demokratske partije socijalista i predsjednikom državne zajednice Srbije i Crne Gore, zbog izdržavanja zatvorske kazne”, navode u analizi.
Marović je pravosnažno osuđen 2016. godine, nakon što je potpisivanjem sporazuma o priznanju krivice priznao da je bio na čelu organizovane kriminalne grupe koja je budžetu Budve malverzacijama nanijela višemilionsku štetu. Ministarstvo pravde Crne Gore je u aprilu 2019. godine uputilo zamolnicu Ministarstvu pravde Srbije za izručenje Marovića, odluka u ovom predmetu još uvijek nije donijeta, niti je u vezi sa zamolnicom dostavljena povratna informacija.
Crna Gora je krajem 2020. godine obnovila molbu za izručenje Marovića. Tada je naglašeno da su nakon slanja prve zamolnice poslate i dvije urgencije.
Zaštita svjedoka...
Jedna od aktivnosti koje su bilateralnim sporazumima predviđene u vezi sa međunarodnom pravnom pomoći jeste i pružanje asistencije prilikom zaštite svjedoka.
”Odsjek za zaštitu svjedoka Crne Gore je tokom perioda od 2010. do polovine 2022. na zahtjev kolega iz Srbije pružio ukupno šest asistencija - po jednu tokom 2011, 2012, 2014. i 2019. godine, dok ih je u 2013. godini bilo dvije. Jedinica za zaštitu svjedoka Srbije je na zahtjev Podgorice pružila jednu takvu asistenciju, i to tokom 2022. godine”, navodi se u analizi.
Prema evidenciji o komunikaciji sa stranim partnerskim službama, u periodu od 2017. do 25. jula 2022. godine, NCB Podgorica i NCB Beograd su razmijenili ukupno 14.310 komunikacija u predmetima organizovanog kriminala.
Bonus video:
