Navode Sekretarijata za sport i kulturu Glavnog grada da je Savo Fatić srušio spomenik vojvodi Mirku Petroviću u centru Podgorice, porodica Fatić je odbacila kao neosnovane i grubo iznošenje neistine.
Porodica je saopštila da su objavljivanjem dijela teksta odaslate grube neistine koje podstiču na predrasude prema Savu Fatiću, kaljajući njegov ugled i ugled njegovih potomaka, ne uzimajući u obzir i ne navodeći da je on bio jedan od najobrazovanijih i najcjenjenijih ljudi u Crnoj Gori u prvoj polovini XX vijeka, do svoje smrti 1948. godine.
“Prenesena poruka u pomenutom dijelu teksta ne reflektuje tačne činjenice, jer pomenuti Savo Fatić nikada do smrti, 1948. godine, nije ni optužen, a kamoli osuđen za navedeno nedjelo rušenja spomenika ,a i ne postoji nijedan arhivski izvor koji bi potkrijepio to da je on bio i osumnjičen za navedeno nedjelo čime je iznijeta gruba neistina , narušeno načelo nevinosti i učinjen akt grubog narušavanja ugleda ličnosti i porodice”, kazao je u ime porodice Aleksa Fatić.
Kako se navodi u reagovanju, nigdje se ne može naći da je neki relevantni istorijski izvor optužio Sava Fatića za rušenje spomenika.
"Jer istorija je nauka, a svaka nauka ima svoju metodologiju a to znači da ono što se obrađuje i o čemu se piše treba potkrijepiti dokazima, navodima očevidaca, dokumentima i to iz više izvora tako da se dio navoda novinara Pantelije Jovovića u beogradskom listu "Balkan" iz 1922. godine ni u kom slučaju ne može podvesti pod nespornu činjenicu kako iz teksta proizilazi, tim prije što Jovović do pisanja ovog teksta 18.9.1922. godine nije boravio u Podgorici što nameće zaključak da nikako ne može biti svjedok događaja iz 1918. godine", navodi Fatić.
Savo Fatić, kako navodi porodica, bio je istorijska ličnost, jedna od najznačajnijih crnogorskog sudstva i jedan od najučenijih ljudi njegovog vremena u Crnoj Gori.
"Nakon završetka srednje škole u Rusiji, studirao je pravne nauke u Švajcarskoj i Italiji, a diplomirao 1911. godine na univerzitetu u Ženevi. Govorio je pet svjetskih jezika. Po povratku u Crnu Goru 1911., kao vrhunsko obrazovani pravnik sa položenim sudskim ispitom, dobio je u vrijeme Kraljevine Crne Gore mjesto sudije Okružnog suda u Podgorici, a zatim i predsjednika Okružnog suda u Baru. Bio je i sekretar Velikog suda, tako da je mjesto sudije Velikog suda Zetske oblasti u Crnoj Gori nakon 1918. godine bio logičan nastavak njegove karijere, koja je, zbog neslaganja sa tadašnjim režimom Karađorđevića, neprirodno prekinuta njegovim ranim penzionisanjem 1929.godine, Savo Fatić je postavljen za prvog predsjednika Vrhovnog suda Crne Gore, ukazom Predjedništva Crnogorske narodne skupštine 1945. godine o imenovanju objavljenom u Sl.listu NRCG br.1 od 10.07.1945.godine. Za to postoje brojni dokazii: biografija Sava Fatića objavljena u Istoriji crnogorskog sudstva, 2009. autora Dr Čedomira Bogićevića, biografija Sava Fatića objavljena u Enciklopediji Jugoslavije, prvo izdanje-sveska 3, 1958.", kazao je Aleksa Fatić.
Bonus video:
