Privredni sud raskinuo je kupoprodajne ugovore za hotele Planinka i Jezera na Žabljaku zbog neispunjavanja investicionih ulaganja.
U prvostepenoj presudi, koju je potpisao predsjednik Privrednog suda Blažo Jovanić, navodi se da se raskida ugovor o prodaji i investiranju za hotel Planinka sa konzorcijumom HLT fond i Hotelsko-turističko preduzeće (HTP) Primorje, po tužbi Ski centra Durmitor u stečaju.
„Konzorcijum se obavezuje da Ski centru Durmitor naknadi parnične troškove u iznosu od 22,88 hiljade eura, u roku od osam dana po pravosnažnosti presude“, navodi se u presudi u koju je agencija Mina-business imala uvid.
U presudi, donijetoj 19. aprila, navodi se i da se raskida ugovor o kupoprodaji hotela Jezera, koji zaključen 2004. godine, zbog neispunjenja investicionih obaveza. Presudom se obavezuje The Hotel Management Aktiengesellscaft iz Lihtenštajna, koji je osnivač kompanije HM Durmitor, da tužiocu naknadi parnične troškove u iznosu od 16,04 hiljade eura.
Iz Privrednog suda su podsjetili da je kupoprodajna cijena hotela Planinka, prema ugovoru zaključenom u februaru 2006. godine, iznosi dva miliona eura.
Konzorcijum HLT fond i HTP Primorje obavezao se da će u hotel Planinku investirati 8,78 miliona eura i da će renoviranje početi šest mjeseci nakon zaključenja ugovora i završiti ga najkasnije u roku od tri godine.
Ski Centar Durmitor zaključio je ugovor o kupoporodaji hotela Jezera po cijeni od 1,5 miliona eura sa kompanijom The Hotel Management Aktiengesellscaft iz Lihtenštajna, koja se obavezala da će u objekat investirati 3,9 miliona eura. Kompanija se obavezala i da će hotel renovirati prema rokovima i dinamici definisanoj programom renoviranja i investicija.
„Tuženi su blagovremeno platili kupoprodajnu cijenu, ali nijesu ispoštovali ostale odredbe ugovora, jer nijesu realizovali investiciona ulaganja koja je trebalo da omoguće uspostavljanje visokih hotelskih standarda za te hotele“, navodi se u presudi.
Ski centar Durmitor je ukazao na to da od potpisivanja ugovora nijesu postojale okolnosti koje su spriječile tužene da realizuju ugovorne obaveze, kao i da su rekonstrukcije hotela bitni elementi, čije neispunjenje predstavlja kršenje ugovornih odredbi.
Iz Ski centra Durmitor su rekli da su tuženi prilikom sačinjavanja investicionog plana morali imati u vidu urbanističke planove i važeći Detaljni urbanistički plan (DUP) u momentu pripremanja ponuda, odgovarajući na njihove navode da nijesu mogli da počnu gradnju zbog nemogućnosti dobijanja građevinske dozvole.
„U odnosu na navode konzorcijuma HLT fonda i HTP Primorje, da Vlada nije imenovala stručnu komisiju koja bi pratila i nadzirala rekonstrukciju hotela, u Ski centru Durmitor smatraju da prvotuženi nikada nije počeo rekonstrukciju, pa je nelogično da se imenuje stručna komisija koja bi kontrolisala radove“, navodi se u obrazloženju presude.
U odnosu na navode drugotuženog, kompanije The Hotel Management Aktiengesellscaft, da Ski centar Durmitor nije ispunio ugovornu obavezu u pogledu predaje u posjed nepokretnosti dvije renta vile i da se po tom osnovu još vode sporovi kod Osnovnog suda u Žabljaku, tužilac je naveo da se radi o neispunjenju neznatnog dijela ugovora.
Konzorcijum je u odgovoru na tužbu preko punomoćnika naveo da spori aktivnu legitimaciju Ski centra Durmitor, jer u Centralnom registru privrednih subjekata (CRPS), preduzeće označeno kao u tužbi ne postoji.
U konzorcijumu su ocijenili da je tužbeni zahtjev u cjelosti neosnovan, jer ugovor može da se raskine samo ako su povrijeđeni njegovi bitni elementi, pri čemu to nije investiciono ulaganje.
Iz konzorcijuma su rekli da ni sama Vlada nije oformila komisiju o praćenju investicionog ulaganja, a ugovorom je bila obavezna da to učini, kao i da ne postoji krivica na njihovoj strani, jer nijesu mogli dobiti građevinsku dozvolu za rekonstrukciju.
„Jedini bitan elemenat ugovora kod kojeg se može tražiti raskid je nedavanje garancije u iznosu od 200 hiljada eura. Međutim, garancija je data, što i tužilac nije sporio, pa je u slučaju neispunjenja ugovornih obaveza tužilac jedino mogao da aktivira činidbenu garanciju“, smatraju u konzorcijumu.
The Hotel Management Aktiengesellscaft iz Lihtenštajna, drugotuženi, je, preko punomoćnika, naveo da je tužbeni zahtjev neosnovan, jer iz same tužbe ne proizilazi raskidni uslov, niti pravna priroda pravnog odnosa nastala kupoprodajom omogućava tako postavljen tužbeni zahtjev.
Drugotuženi nije mogao renovirati hotel, jer propisi Crne Gore ne dozvoljavaju investiciju i renoviranje bez ispunjenosti svih urbanističkih uslova, što u konkretnom slučaju nije postojalo, naveo je njegov punomoćnik. Drugotuženi se obraćao lokalnoj upravi, zbog dobijanja mišljenja za izradu planskih dokumenata, navodeći da je u toku izrada projektne dokumentacije za rekonstrukciju hotela, ali ga, kako tvrde, nikada nije dobio.
Punomoćnik tvrdi i da drugotuženi svojom krivicom nije povrijedio ugovorne odredbe, niti dao povod tužiocu za raskid ugovora. Takođe, Ski centar Durmitor nije predao svu imovinu koja je bila predmet kupoprodajnog ugovora, pa tužilac ne može da traži raskid ugovora.
„Tako je HM Durmitor koji je unio spornu nepokretnost kao nenovčani kapital u osnovni kapital tog preduzeća, pokrenuo parnični postupak pred Osnovnim sudom u Žabljaku kojim je tražio da mu se preda u posjed renta vila“, navodi se u presudi.
Sud je iz činjeničnog utvrđenja u postupku zaključio da je krajem 2005. godine stečajna uprava Ski centra Durmitor objavila međunarodni tender za prodaju hotela Planinka u Žabljaku, kojim je pozvala kvalifikovane strane i domaće investitore da podnesu ponudu za njegovu kupovinu.
„Nesporno je da je prvotuženi isplatio kupoprodajnu cijenu u cjelosti, kao i da se obratio dopisom 2007. godine Opštini Žabljak, sa inicijativom za pristupanje izradi DUP-a za kompleks hotela Planinka i finansiranje izrade tog plana, s obzirom da nijesu stvorene planske pretpostavke za izgradnju novog hotela i pratećih sadržaja“, navodi se u presudi.
Ministarstvo održivog razvoja i turizma je izdalo urbanističko-tehničke uslove krajem 2012. godine, za izradu tehničke dokumentacije za rekonstrukciju Planinke sa proširenjem postojećih gabarita. Javno preduzeće za stambeno komunalnu djelatnost Opštine Žabljak je 2013. godine izdalo tehničke uslove za priključenje na vodovodnu i kanalizacionu mrežu, a u svrhu izrade rekonstrukcije.
Privredni sud u Bijelom Polju je u februaru 2004. godine objavio međunarodni tender za prodaju hotela Jezera sa 17 renta vila.
Sud je utvrdio da je nesporno da je drugotuženi isplatio kupoprodajnu cijenu u cjelosti. Drugotuženi se obraćao Sekreterijatu za urbanizam, građevinarstvo i stambeno komunalne poslove Opštine Žabljak 2005. godine radi dobijanja mišljenja za izradu planskih dokumenata, u cilju adaptacije, rekonstrukcije i dogradnje postojećih kapaciteta u objektima hotela Jezera, restorana Momčilov grad, žičare sa ski liftom Štuoc i farme u Žabljaku.
Među strankama nije sporno da prvotuženi i drugotuženi nijesu realizovali investiciona ulaganja, shodno ugovorima. Sporno je da li se ti ugovori mogu raskinuti zbog neispunjenja ugovornih odredbi u pogledu investicionih ulaganja, a konzorcijum spori i aktivnu legitimaciju Ski centra Durmitor, navodeći da on ne postoji u evidenciji CRPS-a.
Sud je ocijenio da su tužbeni zahtjevi osnovani, odnosno da su se neispunjenjem ugovornih odredbi koje se odnose na investiranje u hotele stekli uslovi za raskid oba ugovora.
„Sud je ocijenio neprihvatljivim navode tuženih da se ugovor ne može raskinuti zbog neispunjenja odredbi koje se odnose na njihovu obavezu da investiraju u hotele, ukazujući da se ne radi o bitnim odredbama ugovora“, navodi se u presudi.
Tuženi su, kako se dodaje, ispunili samo jedan manji dio svojih ugovornih obaveza, odnosno isplatili su kupoprodajnu cijenu, dok obaveze koje se odnose na investiciju i rekonstrukciju hotela nijesu ispunili ni nakon više od deset, odnosno više od devet godina od zaključivanja ugovora.
Sud je ocijenio i da se tuženi ne mogu pozivati na to da nijesu odgovorni za neispunjenje obaveza, jer nijesu bili ispunjeni svi urbanistički uslovi. Te obaveze su im, kako je obrazloženo, morale biti poznate i u vrijeme davanja ponude, kojom su se obavezali da će investirati u predviđenim rokovima.
Sud je ocijenio da se tuženi nijesu obraćali nadležnim organima Opštine Žabljak za izdavanje građevinske dozvole za rekonstrukciju hotela.
Sud je cijenio i navode lihtenštajnske kompanije da Ski centar Durmitor ne može tražiti raskid njihovog ugovornog odnosa, budući da ni tužilac nije u potpunosti ispunio obavezu, odnosno nije predao drugotuženom u posjed dvije renta vile, pa sud nalazi da se ne radi o neispunjenju ugovora, s obzirom na to da su, po navodima samog drugotuženog, postupci za predaju u posjed predmetnih nepokretnosti još u toku pred nadležnim sudovima.
„Činjenica da Vlada nije oformila komisiju o praćenju investicionog ulaganja nije od uticaja na drugačiju odluku u ovoj pravnoj stvari, budući da HLT fond i HTP Primorje nijesu ni počeli sa investicionim ulaganjem“, dodaje se u presudi.
Sud je, razmatrajući značaj činidbene garancije u iznosu od 200 hiljada eura koju je konzorcijum bio dužan da preda Vladi, ocijenio da je garancija ugovorena u korist Vlade, pa je neispunjavanjem obaveze investiranja, izvršna vlast stekla pravo da je aktivira. To ne utiče na pravo tužioca da traži raskid ugovora zbog neispunjenja te obaveze.
„Ovo tim prije što iznos garancije pokriva svega 2,28 odsto ukupne investicije na koju se konzorcijum obavezao, pa više ima karakter ugovorne kazne nego bankarske garancije, budući da ne pokriva cjelokupni iznos investicija na koji se konzorcijum obavezao“, precizira se u presudi.
Protiv ove presude dozvoljena je žalba Apelacionom sudu u roku od osam dana od prijema njenog pismenog otpravka.
Bonus video:
