Ovo je svetkovina poezije i suza, promocija duhovne tvorevine posvećene vremenu neprebola i nesmirenim ranama Pive. Jedno vrijeme bez sna i očiju, plač kamene tišine nosio sam u sebi jednu čitavu vječnost sa željom da sve to u pjesmu skućim. To sam priželjkivao više od svih književnih događaja i programa kojima sam učestvovao”, kazao je pjesnik Spasoje Bajović na promociji njegove knjige “Put u vatru”, posvećene pivskim stradalnicima koji su ubijeni u Dolima, u Drugom svjetskom ratu.
Kazao je da se, dok je pisao stihove odbrane koji nastoje da pripitome oganj, borio da ga suze ne uguše, da ostane pribran kao kameni svjedok budućnosti. Tako je i nastala njegova poetska odiseja, “pjesme koje pokušavaju da budu posrednik između umiranja i božanskog uzdizanja”.
Priznao je i da je “knjiga više puta umirala” dok nije ugledala svjetlost dana, da su se pjesme zalijetale da probiju zidove nedokučive prošlosti.
”Knjiga nastoji da od zaborava spasi najstrašnije umiranje u istoriji Pive. Neka mi oproste sve žrtve koje ne pomenuh. Ova knjiga ih u srcu nosi”, kazao je autor stihova o vremenu kada su u Pivi gorjele oči, kada su u “naručju neba tišine jeknule”.
Recenzentkinja prof. dr Draga Bojović kazala je da je knjiga “poetski parastos žrtvama i vječnom ljudskom i viteškom dostojanstvu i parastos onima koji odbijaju osvetu”.
Prema riječima Milice Kralj, Bajovićev pjesnički krik koji dolazi iz središta pivskih Dola je knjiga pamćenja u kojoj autor, “perom poput dleta na kamenim nadgrobnim spomenicima urezuje imena - posvete”.
Još jedna recenzentkinja, Sofija Simović, istakla je da se sve desilo u ovoj knjizi, na samom “Putu u vatru” - i istorija, filozofija, religija, desila se i tragika jednog naroda, žive rane, plodonosne Pive.
Ona je istakla da je naslov knjige autorovo “drugo Ja”, njegova suština, jer put u vatru je spoj višedimenzionalnih slika, složena i teška metafora.
”Ovo nije obična vatra, jer ova vatra gori svoju suštinu i u svojoj nemoći traži vodu da je osvešta, da se upotpuni dobro i zlo, pokajanje i grijeh da se pomire”, kazala je Simović.
Urednici Bajovićeve knjige, koja je obogaćena slikama Milovana Mikija Radulovića, su Jovan Drašković i Miloš Kecojević, dok su izdavači Opština Plužine i Književna zajednica “Vladimir Mijušković”.
Stihove iz knjige govorili su mr Desanka Jauković i Miro Nikolić, dramski umjetnik, dok je medijatorka bila novinarka Dijana Savović. Muzička pratnja bio je profesor gitare Slobodan Bogdanović. Organizatori događaja bili su Književna zajednica “Vladimir Mijušković” Nikšić i JU “Zahumlje” Nikšić, u okviru novembarskog repertoara Nikšićke kulturne scene.
Bonus video:
