Samostalna izložba “Tamo i nazad iznova” crnogorske umjetnice Ane Aleksić, koja predstavlja selekciju radova nastalih tokom njenog jednogodišnjeg rezidencijalnog boravka u Novoj galeriji vizuelnih umetnosti, otvorena je u Beogradu i dostupna posjetiocima do 28. decembra.
”Otvaranje izložbe upriličeno je u nedjelju veče i zaista je bilo prilično posjećeno, a utisci su više nego dobri. Kontinuirano predstavljanje mi je jako važno. Mislim da je bitno da publika prati proces i samim tim ima uvid u smjer u kom se umjetnik/ca razvija”, prenosi Aleksićeva za “Vijesti”.
Studio je prostor njenog života i rada, ističe kustos izložbe Dejan Vasić i dodaje da je u njemu ovoga puta izložena instalacija koju čine ogledi u mediju grafike, rizo, sito, digitalna štampa, kao i linorezi na papiru i tekstilu.
”U pitanju je situacija radikalne otvorenosti iznutra ka spolja, transformacije dodijeljenog, a opet ličnog prostora ka javnosti. U radu ‘Out and About’, umjetnica iskustvo migracija i seljenja, iz grada u grad, iz prostora u prostor, povezuje sa širim pitanjem (ne)uslovljenosti umjetničkog procesa, umjetnički rad može nastati bilo gdje, spakovati se u kofer i preseliti, po potrebi. Privremena stabilnost uz pitanja prostornih ambigviteta unutar umjetničkih rezidencija nalazi se u fokusu interesovanja Ane Aleksić, na koji najdirektnije upućuje i naziv izložbe. Ovom prostornom instalacijom, ili uprostorenom situacijom, umjetnica nastoji da poveže (ne)stabilnosti i promjenljivosti prostora (širi plan) sa konceptima pasivnosti i suočavanja (lični plan). Možemo ovu situaciju sagledati i drugačije, postoji li prigodniji prostor od životnog za udomljavanje kritike spolja ka iznutra?”, navodi Vasić.
Ana Aleksić je i ranije u razgovoru za “Vijesti” potvrdila da su upravo migracije jedan od centralnih motiva njenog stvaralaštva, a povodom ove izložbe i u sklopu nje, to ponovo potvrđuje.
”Kao početnu tačku koristim iskustvo odrastanja i življenja između: bezbjednih mjesta koja postaju opasna, nepoznatih mjesta koja postaju sigurna, nezavršenih zgrada koje čekaju izgradnju, završenih zgrada koje čekaju rušenje, drastično promijenjenih prirodnih i urbanih pejzaža, promjena toponima i promjena teritorije”, poručuje Aleksić.
Ona ističe da su i kustos Vasić i ona kao autorka posebnu pažnju obratili upravo na tu početnu i temelju tačku, osnov njenog rada, ali i proces koji je specifičan, a na šta se odnosi i naziv postavke.
”Naziv izložbe se odnosi na sam stvaralački proces, u kojem se uvijek vraćam starim radovima, recikliram ih, koristim za nove kao polaznu tačku, ponavljam ih, reprodukujem i slično. Kustos Dejan Vasić i ja smo vodili računa da i sama postavka reflektuje taj princip”, kaže ona i dodaje da na taj način stiče i određenu vrstu kontrole, čak i u svakodnevnim situacijama, diskrapancama i pojavama koje izazivaju različita osjećanja pa je zbog toga i intrigiraju.
Koristeći tako različite tehnike i medije, Ana Aleksić nastoji da suprotstavi “djelimično kontrolisane procese u kontrastne odnose”, dovodeći u vezu biofakte i artefakte, “organsko naspram vještačkog” i osjećaje “snažno naspram krhkog”, kao i uvijek tanke linije između “dokumentarnog i fiktivnog”. Oslanja se na intuiciju, često i na prikupljanju različitih informacija i senzacija iz stvarnog okruženja i ličnog iskustva, ali i na mogućnosti transformacije i modularnosti.
”Koristeći različite tehnike i medije, Ana Aleksić nastoji da suprotstavi djelimično kontrolisane procese u kontrastne odnose, dovodeći u vezu biofakte i artefakte, organsko naspram vještačkog, i osjećaje snažno naspram krhkog, kao i uvijek tanke linije između dokumentarnog i fiktivnog. Njen umjetnički postupak je intuitivan i zasniva se na prikupljanju različitih informacija i senzacija iz realnog okruženja i ličnog iskustva. Ovaj proces zasnovan je na ispitivanju materijalnosti umjetničkog rada, kao i na mogućnosti njegove transformacije i modularnosti. Fleksibilnost i ponovna upotreba motiva i materijala, krajnje je radikalizovana reciklažom postojećih i izlaganih radova, njihovim prekrajanjem i preklapanjem, i u ovom slučaju, instalacije koju gradi djelovima drugih radova. Instalacije smatram postavkama u okviru kojih istražujem određenu temu objedinjujući više zasebnih radova nastalih u različitim periodima i projektima; one nisu apsolutno, nepromjenljivo djelo”, objašnjava kustos Vasić.
On je dodao i da je tokom pripreme izložbe “Tamo i nazad iznova” umjetnica prekrojila digitalne printove koji su u septembru izlagani u Uličnoj galeriji na izložbi “Tačka topljenja”. Novi kolaž dobijen od materijala postojećeg rada, postavljen je na armaturu i povezuje galerijske zidove gradeći novi prostorni odnos, smatra Vasić i kao primjer navodi rad “Lokve”.
”Objekti iz rada ‘Lokve’ postavljeni na podu galerije, uz aluminijumsku foliju, i ogledalo na dokovima vrata koje dodatno širi prostor, zajedno sa radom Stratae od poliestera i akrilne smole, predstavljaju svojevrsne prepreke koji pozivaju posetioce na pozornost, postavljajući pitanje do koje mjere se može prići radu, kada svi radovi predstavljaju potencijalne barijere? Ova začudna situacija (ne)dostupnosti upućuje na galerijski prostor kao prostor igre, u koju se upuštamo uz oprez, kao kada se stupa na gradilište ili među ruševine, ili krajnje neoprezno kao kada smo bili djeca. Ovim radom ne pokušavam pronaći rješenje ili kreirati novi narativ, već stvoriti određeno prostorno jedinstvo”...
Aleksić je rođena 1992. godine, završila je specijalističke studije slikarstva na Fakultetu likovnih umetnosti na Cetinju 2018, a tokom studija je boravila jedan semester na Ecole Supérieure d’Art de Lorraine u Mecu, u Francuskoj 2016, a zahvaljujući stipendiji Vlade Francuske, na Ecole Nationale Superieure des Beaux-Arts u Parizu 2020/2021. Master studije slikarstva završila je na Fakultetu likovnih umetnosti u Beogradu 2022. godine. Iste godine, postala je rezidentkinja Nove galerije vizuelnih umetnosti. Od 2014. godine aktivno učestvuje na izložbama, radionicama i kolonijama u Crnoj Gori i inostranstvu. Samostalno je izlagala u Crnoj Gori i Srbiji, a bila je finalistkinja prošlogodišnje nagrade Milčik Instituta za savremenu umjetnost Crne Gore.
Bonus video:
