Muzički centar Crne Gore u Podgorici institucija je koja zahvaljujući velikim, ali plodonosnim naporima i nevjerovatnom elanu, viziji i organizovanosti njene uprave i uposlenika uspijeva da Podgorici i Crnoj Gori da respektabilne stavke u godišnjem koncertnom kalendaru. Stoga je svaki najavljeni nastup prilika da se podgorička, ali i šira publika pobliže upozna sa radom nekih od najznačajnijih koncertnih umjetnika. Tako je u petak, 31. maja 2024. godine u poprilično ispunjenom gledalištu Velike scene Muzičkog centra Crne Gore, uz Crnogorski simfonijski orkestar nastupio jedan od najboljih i najprepoznatljivijih violinista porijeklom sa balkanskih prostora, Gordan Nikolić. Violinista Nikolić nastupio je u ulozi koncertmajstora i umjetničkog voditelja, a za ovu prigodu odabran je program koji su činili Koncert za violinu i orkestar br 2 u cis-molu op. 129 ruskog kompozitora Dmitrija Šostakoviča (1906-1975) i Simfonija br. 4 u A-duru op. 90 njemačkog romantičkog kompozitora Feliksa Mendelsona (1809-1847), poznatija kao Italijanska.
S obzirom na to da je riječ o violinisti impresivne međunarodne karijere, koja uključuje veliko iskustvo na poziciji koncertmajstora u raznim renomiranim orkestrima, među ostalim i Londonskom simfonijskom orkestru, prva koncertna tačka predstavljala je istinsko upoznavanje podgoričke publike sa izvođačkom i umjetničkom filozofijom Gordana Nikolića. Našavši se u ulozi umjetničkog rukovodioca i koncertmajstora, te ujedno i soliste u prvoj tački programa, Nikolić je Šostakovičev Koncert izveo tehnički besprijekorno, sa izuzetnom, strateški plasiranom ekspresivnošću, koja je u fluktuirajućoj energetskoj razmjeni sa orkestrom donijela nesvakidašnju interpretaciju jednog od najpoznatijih djela solističkog violinskog repertoara. Crnogorski simfonijski orkestar je u toku izvedbe skladno i usaglašeno gravitirao ka Nikolićevom umjetničkom ispoljavanju, postižući dramatiku i napetost tako karakterističnu za Šostakoviča.
Koncert za violinu br. 2 djelo je prvenstveno usmjereno ka solističkoj dionici violine, te ga je i sam kompozitor okarakterisao kao “manje simfonično” od njegovog prvog koncerta.
Nakon pauze, Crnogorski simfonijski orkestar je pod Nikolićevim ravnanjem izveo Mendelsonovu Italijansku simfoniju. Djelo je neobične i temperamentne ljepote čiji kompozicioni zahvati neizostavno bude živu slušalačku asocijaciju na zemlju evropskog juga po kojoj je simfonija dobila naziv. Impresioniran italijanskim krajolicima koje je posjetio između 1829. i 1831. godine, Mendelson je djelo dovršio 1833, kada je i praizvedeno. Simfonija je nakon toga pala u zaborav, da bi novi život dobila tek 1851. godine nakon još jedne revizije, kada je i ušla u simfonijski kanon. Melodičnost, temperament i nadasve interpretativna usaglašenost svih orkestarskih sekcija zahtjevi su koje je Crnogorski simfonijski orkestar pod Nikolićevim, uglavnom diskretnim, koncertmajstorskim usmjeravanjem, uspio postići. Orkestar je tako pokazao da mu za dobru izvedbu nije neophodno preveliko dirigentsko ukroćivanje, već da se radi o orkestru sa dobro razrađenom unutrašnjom disciplinom i međusekcijskom koordinacijom, zahvaljujući čemu je izvedba Italijanske simfonije bila na izuzetnom nivou. Počevši sa razigranim Allegro vivace, preko smirenog Andante con moto, postigavši izvrsno prelijevanje zvučnih boja u trećem Con moto moderato, te zaključujući sa karakterističnim prestom u posljednjem Saltarellu, orkestar je pažljivo građenu muzičku tenziju simfonije doveo do kulminacije i tako markantno zaključio izuzetno kvalitetnu koncertnu večer na Velikoj sceni Muzičkog centra. Publika je Nikoliću, ali i orkestru zahvalila za vrhunsku izvedbu vraćanjem umjetnika na scenu nekoliko puta, pokazavši da se izvanredna izvođačka energija ispoljena u toku jednosatnog programa uspjela odraziti na one kojima je bila namijenjena.
Uz neizostavnu želju da je ovo ne samo prvi, već prvi od mnogih nastupa Gordana Nikolića sa Crnogorskim simfonijskim orkestrom, moguće je konstatovati da je, uz tehničku potkovanost i predanost muzičkom zanatu, svježina i energija mahom mladog sastava pokretač koji će u budućnosti donositi još mnogo vrhunskih koncerata ovog orkestra. Ima li se pri tome na umu da je univerzalna cijena ulaznica za koncerte više nego pristupačnih 10 eura (uz dječiju od sedam eura), jasno je da vrijednost slušalačkog doživljaja u slučaju koncerta o kojem je u ovom tekstu riječ, daleko premašuje materijalnu vrijednost njegove ulaznice.
Autorka je muzikolog
Bonus video:
