Na desetine Kolašinki i Kolašinca bar tri puta nedjeljno okuplja se u holu Centra za kulturu da bi plesali. Ne samo plesali već i „živjeli“ tango.
Na prvi pogled u toj grupi ljudi različitih godina i zanimanja, sportski obučenim, nije moguće primijetiti ništa od glamura s kojim se povezuje argentiski ples. Ubrzo, kad se sa male muzičke lijnije začuju prvi zvuci, držanje i pokreti svih njih čini nebitnim nedostatak garderobe i obuće koju smo navikli da viđamo svjetskim festivalima.
Učitelj iz udruženja Tango natural Montenegro Duško Raketić ponosno dijeli nezvanični podatak za koji se, kako kaže, nadaleko čulo.
„Broj plesača tanga u odnosu na broj stanovnika u Kolašinu je trenutno veći nego u bilo kom gradu na svijetu. Pretekli smo i Buenos Ajres koji važi za kolijevku tog plesa. Tango zajednica u malim mjestima je vrlo atipična pojava i zhavljujući toj činjenici smo se „okitili” laskavom nezvaničnom titulom”, priča Raketić i dodaje da je za nepune dvije godine preko 50 njegovih sugrađana naučilo da pleše.
Broj plesača tanga u odnosu na broj stanovnika u Kolašinu je trenutno veći nego u bilo kom gradu na svijetu. Pretekli smo i Buenos Ajres koji važi za kolijevku tog plesa, priča Duško Raketić
„A, nije ovo za mene”.
U tango zajednici zamjeraju što ples kojim su opčinjeni neupućeni novinari nazivaju „tužna misao koja se pleše”, ili „Vertikalno ispoljavanje horizontalnih želja”. Tango je, kažu i tuga i erotičnost, ali i radost, zagrljaj, druženje...
U tom plesu ima svega, jer je tango život.
„Neoposiv je osjećaj plesati tango. Emocija, pokreti, prilika za izražavanjem svega što jeste...sve sam ja to osjetila. Dvije godine plešem i milonge (plesne večeri) i praktike su mi način da pobjegnem od svakodnevice u svijet koji mi više prija”, kaže devetnestogodišnja Jelena Rakočević.
Ona objašnjava da u tom plesu nema koreografije da se neučeni koraci spontano izvode, u zavisnosti od vrste muzike. A tango se pleše uz sve vrste muzike. Jelena kaže da iako žena koracima prati ono što muškarac „zada“, argentinski ples u stvari „slavi ženu“.
“Žena prateći impuls koji dolazi od muškarca dobija priliku da se na najljepši način izrazi”, nadahnuto priča mlada Kolašinka.
Sedamnaestogdišnja Jovana Ilinčić, koja je za tri mjeseca naučila već mnogo kaže da, prema nekim istraživanjima, tango vole ljudi skloni prirodnim naukama.
Komplikovanost koraka koje po kamenom podu hola Centra za kulturu prave na desetina parova zbunjuje, ali Raketić objašnjava da je samo prvi mjesec učenja težak. Dok se ne „prohoda“. Poslije je važan samo ples i želja za učenjem.
„Tajna brzog uvećanja kolašinske tango zajednice je uporan rad i istrajnost. Mjesecima smo vježbli u hladnoj sali Centra za kulturu, jer iz Opštine nijesu imali para da nam obezbijede bar kalorifer. Muzičku liniju nam je poklonio Bojan Zeković. Kao što vidite, nemamo ni obuću u kojoj se tango pleše. Par tih cipela košta 70 eura. Mnogi ne mogu to sebi da priušte. Otud, kao što vidite, plešemo u starkama. Zbog toga nećete možda moći da napravite atraktivne fotografije“, kaže Raketić.
Osim Centra za kulturu, razmijevanje za kolašinske tangerose su pokazali i u turističkoj organizaciji. Međutim za ambiciozne planove, kojim žele da učvrste mjesto Kolašina na svjetskoj mapi tango zajednice, trebaće još mnogo više.
“Pored milongi, koje organizujemo svakodnevno, i ovog ljeta će se u Kolašinu od 5. do 20. avgusta održati Tango kamp, a dolazak je najavilo preko 300 tangerosa iz regiona. Nadamo se i organizovanju festivala, što bi zaista dovelo mnogo turista, ali i neke poznate argentinske i evropske plesne parove. Apelujemo na Opštinu, ali i na državne institucije da nam pomognu u organizaciji ovog događaja, koji bi umnogome doprinio specifičnom turističkom imidžu Kolašina i promovisao ga na potpuno nov način”, objašnjava Raketić.
Prohladna sala i vatreni ples
Iako opravdana, priča o novcu, nikako se ne uklapa u atmosferu koju su za manje od dvedestak minuta napravili muzika i pokreti u prohladnoj prostoriji od 30-ak kvadrata. Kolašinska svakodnevica zaista biva potisnuta, otvaranjem, bez imalo pretjerivanja, čitavog novog svijeta i mogućnosti, ali i saznanjem da su tangerosi iz tog grada postali dio svjetske zajednice.
Strastvena dinamika i napete pauze
Dok jedni tvrde da se porijeklo tanga tačno ne zna, neki istoriografi su napisali da je tango porijeklom sa Zapadnih Anda, a da su ga u Novi svijet prenijeli španski doseljenici. Taj ples je , takođe , neodvojiv od života i duha argentinskog naroda.
Porijeklo riječi „tango” izaziva nedoumice, pa opet neki tvrde da potiče od riječi „tambor” (bubanj) i znači slavlje, dok neki misle da se tom istom riječju, koja se pojavila početkom IX vijeka u Brazilu i Kubi označavao solo ples ili ples u paru.
U Evropu je tango stigao 1907. godine i vrlo brzo postao društveno priznat. Njegovoj popularizaciji mnogo je doprinijela zvijezda nijemih filmova Rudolf Valentino u filmu „Četiri jahača apokalipse”.
Ples karakteriše brzo, naglo zaustavljanje, energično kretanje i naizmjenično nastupanje strastvene dinamike i napetih pauza. Ritam se mora strasno osjećati i u najmanjem pokretu.
Bonus video:
