Tokom jedne generacije, odnosi između SAD i Rusije su se suštinski odnosili na istoriju. Od kraja Hladnog rata, Rusija je postajala sve marginalnija za Ameriku i veliki dio ostatka svijeta, i njen međunarodni značaj i moć naizgled postali stvar prošlosti. Ta era je sada završena.
Aktuelni konflikt između SAD i Rusije oko Ukrajine je nepodudaran, imajući u vidu razliku u moći između dvije strane. Rusija nije, i ne može se pretvarati da jeste, kandidat za svjetsku dominaciju. Za razliku od Sovjetskog Saveza, nju ne pokreće neka univerzalna ideologija, ona ne predvodi blok država vođenih istom ideologijom i ima vrlo mali broj formalnih saveznika (od kojih su svi mali).
Ipak, sukob SAD-Rusija je bitan ostatku svijeta. On je očigledno najbitniji Ukrajini, čije je jedan dio postao bojno polje. Budućnost najveće evropske države - njen oblik, politički poredak i spoljni poslovi - veoma zavise od toga kako će se odvijati američko- ruska borba. Može se desiti da Ukrajina postane ujedinjena, istinski demokratska i čvrsto vezana za evropske i atlantske institucije; da joj te institucije velikodušno pomognu da prosperira i da postane primjer koji će slijediti Rusi preko granice. Takođe bi se moglo desiti da se na kraju pojavi nekoliko Ukrajina, koje će krenuti u različitim pravcima.
Sudbina Ukrajine je, sa druge strane, bitna drugim držav a - ma istočne Evrope, posebno Moldaviji i Gruziji. Obje su, poput Ukrajine, potpisale sporazume o asocijaciji sa Evropskom unijom; i obje će morati da budu vrlo oprezne kako bi izbjegle da postanu poprište između Rusije i Zapada. Slično, nominalni partneri Rusije u projetku Evroazijske unije - Jermenija, Bjelorusija, Kazahstan i Kirgistan - će morati da pažljivo balansiraju između Rusije, njihovog nominalno „strateškog“ saveznika i SAD, koje drže ključ za međunarodni politički i ekonomski sistem. I zapadnoj i centralnoj Evropi je bitno šta će se desiti sa Ukrajinom.
Iako bi dugotrajni vojni zastoj duž istočne granice NATO sa Rusijom bio blijed u odnosu na hladnoratovski sukob sa Varšav s k i m paktom, evropska vojna bezbjednost se više ne može uzimati zdravo za gotovo. I dok raste zabrinutost za bezbjednost na kontinentu, nivo trgovine između EU i Rusije opada. Kao rezultat pritiska SAD, EU će kupovati sve manje gasa i nafte od Rusije a Rusi će sve manje kupovati proizvedene robe od svojih susjeda. Nepovjerenje između Rusije i Evrope će postati sveprisutno. Ideja o zajedničkom prostoru između Lisabona i Vladivostoka će biti sahranjena. Umjesto toga, EU i SAD će stvoriti još tješnji savez, obje u okviru okrijepljenog NATO i posredstvom Translatlantskog trgovinsko-investicionog partnerstva.
I Japan je upetljan: njegova odluka da se pridruži sankcijama protiv Rusije na čelu sa SAD znači odustajanje od planova za izgradnju čvrstog odnosa sa Kremljom kao protivteža Kini u Aziji. Savez između SAD i Japana će biti učvršćen, kao i pozicija Japan u tom savezu. Na donekle sličan način, Južna Koreja će morati da se povinuje zahtjevima SAD da ograniči trgovinu sa Rusijom i potencijalno izazvati manje kooperativan stav Kremlja prema podijeljenom Korejskom poluostrvu.
Kao rezultat toga, američko- ruski sukob će vjerovatno dovesti do jačanja pozicije Amerike u odnosu na njene evropske i azijske saveznike i mnogo manje prijateljskog okruženja za Rusiju u drugim djelovima Evroazije. Čak će i nominalni saveznici Rusije morati da preko ramena gledaju prema SAD, a njeni pohodi u Latinskoj Americi i djelovima Bliskog istoka gdje ima uticaj, biće manje bitni. Postoji samo jedan izuzetak za taj obrazac pojačanog uticaja SAD: Kina. Oštar pad ekonomskih veza Rusije sa naprednim državama ostavlja Kinu kao jedinu veliku ekonomiju izvan režima sankcija na čelu sa SAD.
To povećava značaj Kine za Rusiju, obećavajući da će Kinezi dobiti širi pristup ruskoj energiji, drugim prirodnim resusrsima i vojnoj tehnologiji. Kina će proučiti američku strategiju prema Rusiji i izvući sopstvene zaključke. Međutim, Kina nema interes u tome da se Rusija povinuje pritisku SAD, raspadne se ili postane globalna sila.
Njen interes je u tome da Rusija ostane njeno stabilano strateško zaleđe i baza prirodnih resursa. Podrška Kine Rusiji da se suprotstavi SAD bila bi novost u svjetskim odnosima. Mnogi to ne smatraju realnim scenariom; Rusiji bi, na kraju krajeva, savez sa Kinom bio pretežak a, koja god bila njihova ideologija ili lideri, Rusiji ostaju Evropljani. To možda jeste tačno. Ipak, takođe je tačno da se jedan od najcjenjenijih ruskih heroja iz srednjovjekovne istorije, princ Aleksandar Nevski, uspješno borio protiv zapadnih osvajača a ostao vjeran mongolskim kanovima.
Nije pitanje hoće li Rusija platiti cijenu za svoje akcije u Ukrajini. Pitanje za SAD i njihove saveznike je da li će i primoravanje na to imati svoju cijenu.
Bonus video:
