Ne sumnjam da je nakon TV emisije “Načisto” od 12. marta mnogima, koji iole prate domaću političku scenu, ostao gorak ukus u grlu. U debati opozicije, kako je g-din Komnenić nazvao TV sučeljavanje, čuli smo i prepoznali mnogo toga što crnogorsku opoziciju čini slabom i nedoraslom.
Elita, kako se jedan od učesnika samonazvao, pretpostavljam u ime sve trojice, tako je ogoljelo prikazala uzroke opozicionih političkih posrtanja. Svjedočili smo neprekidnom brkanju i prepucavanju oko toga što bi po njima trebala biti politička principijelnost, opoziciona usmjerenost i dosljednost. Naslušali smo se međusobnih podbadanja, sujetnih replika i pridika o tome što je građanski smjer ili ne. Oštru polemiku, naravno, podržavam, ali sasvim je očigledno da toj gospodi nije jasno koliku nemoć su kao politički subjekti prikazali javnosti.
Kao prvo svaka priča o političkoj principijelnosti je prazna priča, što domaća praksa i te kako potvrđuje. Danas se s razlogom u razvijenim demokratijama politika doživljava kao javna pozornica koja podrazumijeva zdravu dozu pragmatizma koji neće olako biti u sukobu sa kvazietičkim (sa stanovišta politike) normama (principijelnost, dosljednost, solidarnost...), ali će primarno težiti ka ostvarenju političkih ciljeva. Ne može biti svrha opozicije da dovijeka bude jalova opozicija. To prosječan građanin već dobro razumije i nije uopšte presudno da li ste građanska opcija ili ne. Bitno je mogu li partije u opoziciji postići konsenzus oko jedinstvene opozicione političke platforme, ako žele srušiti vlast. To je već godinama suštinsko pitanje, a praksa ubjedljivo, baš kao i debata u emisiji “Načisto”, pokazuje da crnogorska politička opozicija nije dorasla tom zadatku.
Interesantno pitanje je zašto je to tako? Odgovor nikada nije jednostavan. I pored svih mehanizama koje DPS već decenijama koristi, mnogi će se složiti sa tezom da ključni političari na opozicionoj sceni ne pokazuju da imaju adekvatan potencijal. Pojavljuju se i novi subjekti i mlađi političari, ali rasta snage opozicije praktično nema. To ukazuje i na specifičnu podjelu u društvu koju opozicija nije u stanju makar dijelom neutralizovati. Naprotiv, pitanje je odgovornosti opozicije za doprinos podjelama.
Opoziciona izvršna praksa u nekoliko primorskih opština ukazuje na sijaset slabosti, naročito kadrovskih. Generalno je kadrovska politika unutar opozicije najslabija karika, a ista se generiše sa vrha partija. Budimo realni - većina partija neće izaći na tivatske izbore jer su im tamo manje ili više slabi opštinski odbori i ne očekuju dobre rezultate. Neki su čak potrošili prilične novce na plaćeni marketing u medijima kiteći se tuđim zaslugama, da bi naprasno odustali i da bi im nosilac liste potom preletio u lokalnu novu listu. Kamo sreće da ti likovi ne nastave koristiti javne resurse za kampanju (službeni auto i gorivo) koji su im na raspolaganju na direktorskim funkcijama u Opštini Herceg Novi.
Ako kažete da je Zakon o slobodi vjeroispovijesti blokirao sav politički život, morate preuzeti i svoj dio odgovornosti u toj priči. Iako sam i sam protiv spornih članova tog zakona, da li vas je isti spriječio da učestvujete na tivatskim izborima ili da u suprotnom znatno ranije to najavite? Ako stalno oklijevate osluškujući druge opozicione partije, onda također potvrđujete tezu da opoziciona grupacija nema potencijal za konsenzus oko minimuma saradnje za rušenje vlasti. Ako se predstavljate kao građanska partija, ne bi trebalo da usko nacionalni interes poistovjećujete sa državnim interesom, i obratno. A upravo to radi i DPS i najveći dio opozicije.
Razumijevanje građanske ideologije je odraz razumijevanja opšteg javnog interesa koji nikada nije u suprotnosti sa državnim interesom. Koliko nam toga u praksi manjka, svjedoči i opoziciona debata na TV Vijesti.
Bonus video:
