„Muzika je jezik nad jezicima. Može se reći da, u odnosu na sve druge umjetnosti, muzika najsnažnije pokreće i mijenja svijest”, zapisao je Dejvid Tejn u knjizi “Skrivena moć muzike”.
Mladi crnogorski pijanista, student treće godine Kraljevskog muzičkog koledža u Londonu, dvadesetogodišnji Simo Šišević, rođeni Podgoričanin koji je odrastao i školovao se u Baru (u klasi mr Maje Basarab) i u Podgorici (u klasi prof. Anke Asanović), veoma uspješno savladava “jezik nad jezicima”. Osvajao je brojne nagrade i priznanja u zemlji i inostranstvu, a izvođenjem djela Šopena, Betovena i Baha, kao i odličnim poznavanjem muzičke teorije, uspio je da među 400 kandidata iz cijelog svijeta prođe vrlo zahtjevnu audiciju i uspješno “otvori vrata” konzervatorijuma “Royal College of Music”.
“Osim što je grad u kojem se nalazi trenutno najbolja muzička akademija u Evropi, London mi je kao okruženje oduvijek odgovarao. Splet različitih kultura i tradicija, mnogo različitih vrsta karaktera, mnogo mogućnosti, dosta ambicioznih, kompetativnih i uspješnih ljudi, nove ideje i raznolikost, sve su to odrednice Londona. U njemu imam priliku da osjetim kako se kreću, prije svega muzički, trendovi u svijetu, da se razvijam među najboljima, da slušam najveća imena današnjice, kao i da ‘oslušnem’ u kojem pravcu se kreće ukus publike, što je od vitalnog značaja”, kaže za “Vijesti” pijanista koji je bio đak generacije, mladić koji stiže da igra bilijar i da se bavi brodomodelarstvom i kolekcionarstvom (od starog novca do markica).
A sve je počelo sasvim slučajno. Ili sasvim namjerno.
“Tokom mog djetinjstva roditelji su se zalagali za što širi spektar obrazovanja. Uvijek su smatrali da sam treba da izaberem svoju budućnost ili ‘put’, a njihovo je da me upute na što više različitih aspekata života. Shodno tome, upisali su me u školu za osnovno muzičko obrazovanje i ne mogu reći da sam sa pet godina znao šta radim. Sve to je došlo dosta spontano tek kasnije”.
Spontanost, ljepotu i bravuroznost njegovog muziciranja, nagradili su članovi mnogih žirija širom zemlje i inostranstva, počev od Zlatne lire, prve nagrade na Internacionalnom takmičenju „Petar Gaci“ u Skadru i na Internacionalnom takmičenju u Tivtu, preko specijalne nagrade na „Windsor International competition“ u Londonu, prve apsolutne nagrade „Academy Award 2013“ u Rimu... Pohađao je majstorske kurseve kod eminentnih pijanista, poput Borisa Kraljevića, Lajhtfrida Horsta, Jurija Kota, Điulia Potence, Gabriele Baldoći, Denisa Zardija, Ijana Džonsa, Tatjane Prelević, Vanese Latarke, Andreja Zolinskog, Vladimira Bočkarjova, Antona Martinova, a u Londonu je u klasi profesora Gordona Fergus-Tompsona koji mladog pijanistu opisuje kao snažnog virtuoza čija intelektualna radoznalost i muziciranje inspirišu sofisticirane interpretacije.
“U Londonu su, kao prvo, potpuno različiti pogledi na obrazovanje, barem muzičko. Polaže se mnogo na individualnosti studenata. Svakako da ta individualnost može da se potpuno odvoji od umjetnosti, tako da se traži ta ‘zlatna sredina’. Kao drugo, način srednjeg muzičkog obrazovanja u Podgorici mi je mnogo olakšao studije jer smo učili sitne detalje u vezi stručnih akademskih predmeta koji su, čini mi se sad, vitalni za srednjoškolca”, kaže pijanista čija specijalnost su solistički nastupi, mada sa kolegama i prijateljima nerijetko svira i kamernu muziku.
Komplimenti uvijek prijaju. Pogotovo kada ste na početku karijere. Ali, kaže mladi pijanista, najdraži komplimenti ipak nijesu riječi već izraz lica publike tokom i nakon njegovog nastupa.
Učesnik je džez festivala „Made in New York“, projekata Muzičke škole „Vasa Pavić“, festivala „Vikend savremenog klavira“ u Parizu. Tokom studija bio je angažovan na „maratonskim“ koncertima i projektima s akademskim horom. Održao je resitale na Festivalu „Barski Ljetopis“, potom u Londonu, nastupio je u klavirskom triju na završnom koncertu polaznika Ljetnjeg kampa za kamernu muziku na Cetinju i u Podgorici.
“Muzika je kao san. Onaj koji ne mogu da čujem”, govorio je Betoven. Šišević, koji je na početku karijere i možda još uvijek nije svjestan svega toga što muzika jeste, zna odlično šta nije. Posao sigurno nije. To je jedna dimenzija više u kojoj se svakodnevno nalazim, koju živim i nadam se prenosim na svoje okruženje”.
Šostakovič i Betoven najbliži trenutnom načinu razmišljanja
Šišević priznaje da ne može da izabere najdražeg kompozitora, ali zna da su Šostakovič i Betoven najbliži njegovom trenutnom načinu razmišljanja, da su mu trenutno najdraža Rahmanjinovljeva prva tri koncerta za klavir i orkestar i Betovenov „Carski“ koncert, kao i da Šopenove mazurke svira za svoju dušu.
“Nisam se pokajao što sam izabrao muziku. Daleko od toga. S druge strane, ne bih nazvao odricanjem okupiranje svog vremena stvarima koje volim, a zapostavljanje onih koje nisu toliko zanimljive. Smatram da je uvijek bilo i biće zahvalno biti umjetnik, jer se svaki čovjek konstantno i svakodnevno sreće sa umjetnošću. Volio bih da obiđem svijet svirajući sa vodećim orkestrima današnjice, Berlinskom filharmonijom, Londonskim simfonijskim orkestrom, Bečkom filharmonijom…”
Bonus video:
