Miris kiše od 1964. i objave istraživanja u časopisu "Nature" ima čak i svoje ime – "petrichor", a 52 godine kasnije grupa istraživača s MIT-a objasnila je u časopisu "Nature" i kako tačno nastaje miris kiše, čak i zašto se uopšte događa da kiša nema uvijek isti miris, odnosno da je nekad miris snažniji, nekad pak slabiji, piše Express.hr, a prenosi B92.
Petričor je kombinacija nekoliko mirisa, od kojih su tri dominantna; alkohol geozmin koji nastaje djelovanjem bakterija u tlu i daje mu karakterističan miris, žuto ulje koje proizvode biljke i ozon, čiji molekul sadrži tri atoma kiseonika, a nastaje kao posljedica snažnih električnih pražnjenja munja u atmosferi.
Tačan način kako petričor nastaje, naučnici su odgonetnuli posmatrajući 250 puta usporene snimke kapljica koje su puštali da padaju na 28 različitih vrsta tla.
U trenutku kad kapljica vode udari o tlo i nastane sićušna lokvica, usljed udara u njoj nastaju ljudskom oku nevidljivi mjehurići vazduha.
U te mjehuriće se potom nakupljaju mikronske čestice s zemlje oslobođene udarom kapi kiše o tlo. Tako nastaje petričor.
Ali, da bi se mogao i namirisati, mjehurići iz lokvice moraju isplutati do površine i rasprsnuti se kako bi se miris oslobodio i kako bi ga potom vjetar, lahor, oluja, šta li već, raznio okolo.
Na isti način funkcioniše i svako piće s mjehurićima, od šampanjca do bezalkoholnih gaziranih pića.
Intenzitet mirisa kiše zavisi od tri faktora; od poroznosti tla, njegovoj vlažnosti i jačini udara kapi kiše o tlo.
Što je tlo suvlje, pri udaru kapi kiše oslobodiće se više čestica.
Udari li kap kiše o poroznije tlo, veća je mogućnost nastanka mjehurića koji nakupljaju oslobođene čestice, što takođe pridonosi intenzitetu mirisa kiše.
Pomalo neočekivano, ispalo je da najslabiji miris kiše nastaje kod najjačih udara kapi o tlo.
Prvo zato što se takva kap mnogo brže upije, a i jaki udari kapi obično znače pljusak, dakle i brzo nakupljanje sloja vode na tlu.
Pa ako kap udari u već nakupljenu vodu, čestice zbog kojih dolazi do mirisa kiše, uopšte se ne oslobađaju.
Razlog istraživanja naučnika s MIT-a, ako je ko pomislio, nije bilo tek da ubiju višak vremena, nego kao posljedica istraživanja prisutnosti čestica u vazduhu, odnosno zagađenja vazduha koji udišemo.
Bonus video:
