Istraživanje fosila pronađenih na Novom Zelandu je konačno dalo odgovor na dugogodišnje pitanje o tome koliko vremena je potrebno da se raspadne genetski materijal. Odgovor naučnika je ugasio sve nade o kloniranju dinosaura.
Nakon smrti ćelije enzimi počinju kidati veze između nukleotida koji čine srž DNK, a mikroorganizmi ubrzavaju raspad. Međutim, najveću štetu prave reakcije sa vodom.
Određivanje životnog vijeka genetskog materijala je bilo teško, jer su rijetki slučajevi u kojima se nađe veliki broj fosila sa zaostalim DNK materijalom. Pored toga, temperatura, broj napada mikroba i oksidacija mijenjaju brzinu raspada.
Međutim, paleontolozi predvođeni Mortenom Allentoftom sa Univerziteta u Kopenhagenu i Michaelom Bunceom sa Univerziteta Murdoch u Pertu, su pregledali 158 kostiju nogu u kojima se nalazio DNK materijal. Kosti su pripadale izumrloj vrsti gigantskih ptica pod imenom moa.
Kosti su bile stare između 600 i 8.000 godina, a pronađene su na tri lokacije koje su bile blizu jedna drugoj
Kosti su bile stare između 600 i 8.000 godina, a pronađene su na tri lokacije koje su bile blizu jedna drugoj. Temperatura na svim lokacijama je iznosila 13,1°C.
Poređenjem starosti uzoraka i stepena degradacije DNK, naučnici su utvrdili da DNK ima poluživot od 521 godinu. To znači da je nakon 521 godine pokidano pola veza između nukleotida, a nakon još 521 godinu pokidane su i preostale veze, piše Nature.
Prema procjenama naučnika, čak i u najboljim uslovima skoro sve veze bi bile pokidane nakon 6,8 miliona godina. DNK bi postala neprepoznatljiva mnogo ranije, nakon samo 1,5 miliona godina.
Bonus video:
