Oboistkinja Nadica Ristić Simović već godinama je član Crnogorskog simfonijskog orkestra, a večeras će od 20 časova na Velikoj sceni Muzičkog centra Crne Gore biti solista.
Pod dirigentskom upravom Davida Runca, šefa dirigenta Zagrebačke filharmonije i glavnog dirigenta Poljske kraljevske opere orkestar će izvesti uvertiru “Hebridi” i Simfoniju broj 4 u A-duru “Italijansku” - Feliksa Mendelsona, kao i Koncert za obou i mali orkestar Bohuslava Martinua. Upravo u Martinuovom koncertu, koji se izvodi premijerno, solističku dionicu će svirati Ristić Simović.
Nadica Ristić Simović završava osnovne i magistarske studije na Fakultetu muzičke umjetnosti u rodnom Skoplju, a zahvaljujući izuzetno visokom prosjeku na oba ciklusa studija stipendistkinja je Vlade Republike Sjeverne Makedonije.
Kao solistkinja i kamerna muzičarka redovno koncertira širom regiona na mnogobrojnim resitalima i cijelovečernjim koncertima kamerne muzike, među kojima se ističe više nastupa u okviru Ohridskog ljeta, Jesenjih muzičkih svečanosti, Skopskog ljeta, KIC salon 19’19 KIC “Budo Tomović” Podgorica.
Kao solistkinja nastupala je sa Makedonskom filharmonijom, Crnogorskim simfonijskim orkestrom, kao i sa nekoliko festivalskih i projektnih ansambala.
Dvanaest sezona bila je prva solo oboa Makedonske opere i baleta, članica Makedonske filharmonije, prva solo oboa Simfonijskog orkestra F.A.M.E. ansambala specijalizovanog za snimanje filmske muzike, članica je festivalskog orkestra “Operosa” i kamernog ansambla KIC-a “Budo Tomović” “Creation”.
I pored toga što je u svojoj karijeri imala priliku da svira djela mnogih kompozitora, ovaj program jedva čeka da prezentuje publici.
”Za koncert Martinua koji ću imati zadovoljstvo da interpretiram sa Crnogorskim simfonijskim orkestrom veoma sam vezana, jer se prvi put desio u jednom od onih prelomnih trenutaka koje imamo u našim životima. U svom nazivu je sadržana odrednica “mali orkestar”, vjerovatno zbog okolnosti pod kojim je ovo djelo nastalo kao porudžbina od ovog češkog velikana, ali malo što šta je u Martinuovom opusu ‘malo’, sigurna sam to će publika imati priliku da čuje i na našem koncertu”, kaže u razgovoru za Vijesti Ristić Simović.
Ona podsjeća da je Mendelson čija će djela takođe svirati iste večeri jedan od najvećih simfoničara romantizma.
”Bio je kompozitor i dirigent koji je uz svoj bogati opus oživio muziku Baha, promovisao stvaralaštvo i drugih velikana pera koje danas percipiramo kao kompozitore koji su abeceda klasične i simfonijske muzike. Mendelson je kompozitor izrazito vedrog duha, i sve ovo su samo neki od razloga zašto je veliko zadovoljstvo izvoditi njegova djela našoj divnoj publici. Na repertoaru su dva značajna djela, uvertira Hebridi i simfonija br. 4 ‘Italijanska’ u oba djela oboa zauzima jednu od uloga u orkestru, što je i za oboiste uvijek zadovoljstvo”, ispričala je Ristić Simović koja je inače članica Crnogorskog simfonijskog orkestra, a od sezone 2015/2016. nastupa kao prva oboa. Iako će biti solista, a pratiće je kolege sa kojima svakodnevno vježba i druži se, treme nema.
”Uvijek je izazov svirati pred publikom, a naročito pred kolegama, posebno ukoliko ih cijenite i poštujete onoliko koliko je to u mom slučaju, ali isto tako osjećam veliku podršku koja je neizostavna u našem ansamblu kad je neko od kolega u ulozi soliste”, tvrdi ona.
Za razliku od flaute i klarineta, oboa ima manji tonski obim, no to ne znači da se na njoj ne mogu svirati virtuozne dionice.
”Ako želite da svirate dobro ili dovoljno dobro, ubijeđena sam da je virtuoznost stvar individualne percepcije, jer ono što je mnogo lakše kod jednih, mnogo je teže kod drugih i teško da se cjelokupna tehnika izvođenja na jednom instrumentu može staviti na vagu. S druge strane u pravu ste, tehničke bravure kao jedan od oblika virtuoziteta prisutnije su kod flaute i klarineta”, priznaje Ristić Simović.
Oboa nije čest izbor kod djece koja počinju muzičko obrazovanje, čak ni kad su u pitanju duvački instrumenti. Iako je danas prva oboa CSO, a tokom svoje karijere imala priliku da svira u mnogim orkestrima, Nadica priznaje da ovaj instrument nije bio ni njen prvi izbor.
”Početak priče nije toliko romantičan. Oboa mi je dodijeljena kao deficitarni instrument, ali desila se i ljubav na prvi pogled. Naravno, ogromnu podršku i zasluga zato što sam zavoljela obou pripada mojoj profesorici Gordani Josifov Nedelkovski”, prisjetila se sagovornica Vijesti.
Danas je Nadica ta koja ljubav prema oboi, ali i stečeno znanje prenosi na mlađe generacije. Od 2007. godine bavi se i pedagoškim radom kao profesorka oboe i kamerne muzike u DMBUC “Ilija Nikolovski - Luj” u Skoplju, a danas u UŠMB “Vasa Pavić” u Podgorici, Muzičkoj školi Tivat, a bila je i dugogodišnji predavač na ljetnjem kampu kamerne muzike na Ivanovim koritima.
”Ljubav prema nekom instrumentu, bez obzira o kom se radi, već skoro na samom početku obrazovnog procesa prerasta u realnost u kojoj je neophodan veliki rad za napredak, zašto ne reći i velika odricanja. Ukoliko ste voljni za taj rad i ukoliko je profesor u mogućnosti da vas stimuliše i dovoljno podržava u tom procesu, uz naravno prenošenje znanja, postoji šansa da se jedan mali procenat nas ovim zanimanjem bavi kao svojim životnim pozivom. Svi mi koji volimo to što radimo, a radimo u obrazovnom procesu, kao i kod svih ljubavi, našu ljubav lako i bezrezervno dijelimo”, priznaje Ristić Simović, te otkriva koliko je oboa kao instrument bila inspirativna kompozitorima:
”Kao oboista mogu reći da smo prisutni. Naravno, nismo zastupljeni kao instrumenti koji su dominantno bili inspiracija za kompozitore, ali imajući u vidu vremenski kontinuitet koliko je oboa zastupljena u muzici, čini mi se da smo inspirativni”.
Nadica je ovaj instrument popularizovala i svirajući djela savremenih makedonskih kompozitora. Neime, njena aktivna saradnja sa makedonskim savremenim kompozitorima rezultirala je izvedbama djela Borisa Svetijeva i profesora Tome Mančeva, kao i profesora Stojana Stojkova čija je Sonata za obou i klavir u njenoj interpretaciji našla mjesto na oficijelnom CD-u SOKOM-a. Ona se osvrnula na to koliko danas kompozitori posvećuju pažnju upravo instrumentima koji su rijetko u doba prethodnih epoha bili u fokusu.
”Oboa je neizostavni intrument u simfonijskom stvaralaštvu kako nekad tako i sad. Barok je možda period kad smo bili i najzastupljeniji. S druge strane voljela bih da smo u djelima koja danas nastaju prisutniji, ali to ne znači da nas nema. Meni lično je uvijek zadovoljstvo učestvovati u tom procesu, iz više razloga, jer divno je biti sastavni dio nečijeg stvaralačkog procesa, pa i na taj način pružiti svoj doprinos”, zaključuje Ristić Simović.
Bonus video:
